ایمپلنت میله ای از جنس تیتانیوم است که داخل استخوان فک در ناحیه دندان از دست رفته کار گذاشته می شود.این میله پس از مدتی 6 هفته تا 6 ماه بر حسب نوع بستر استخوانی و نوع ایمپلنت ، با فک جوش می خورد و می توان روی آن دندان گذاشت . جراحی ایمپلنت عموما با بی حسی موضعی و داخل مطب انجام می شود و عارضه خاصی ایجاد نمی کند.برای اینکه شخصی کاندید خوبی برای ایمپلنت باشد ، باید شرایط زیر را دارا باشد :استخوان ناحیه مورد نظر باید از لحاظ قطر ، ارتفاع و تراکم آمادگی کافی داشته باشد . بهداشت بیمار در حد بالا بوده و بیماری لثه ای نداشته باشد . بیمار از استعمال دخانیات خودداری کند از لحاظ وضعیت بدنی سالم بوده و مبتلا به دیابت پیشرفته ، سرطان و سایر بیماری های محدود کننده نباشد . پس از قرار دادن ایمپلنت، رعایت بهداشت باید به نحو احسن انجام شود . اگر نه ، لثه و استخوان اطراف ایمپلنت دچار عفونت شده و ایمپلنت همانند یک دندان طبیعی لق می شود و باید خارج گردد . در مواردی که فقط یک دندان از دست رفته باشد ، می توان دندان مورد نظر را با قرار دان یک ایمپلنت جایگزین کرد . ولی اگر تعداد دندان های کشیده شده زیاد باشد ، می توان از ایمپلنت ها به عنوان پایه های بریج یا پل استفاده برد . یکی از موارد مصرف ایمپلنت در بیمارانی است که سالها است دندان های خود را از دست داده اند و از دندان های مصنوعی استفاده می کنند . در این موارد دندان مصنوعی فک پایین به مرور زمان در اثر تحلیل استخوان فک ، لق می شود . بهترین راه درمان چنین بیمارانی ، قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در ناحیه دندان های نیش فک پایین است که روی آنها دو گیره نصب می شود و این گیره ها داخل دندان مصنوعی قفل شده و از لقی آنها جلوگیری می کنند .
( سیمرغ )