معمولاً عادت داریم، هر تغییر رنگی که روی دندانهایمان مشاهده می کنیم آن را جرم نامیده و این تصور را داریم که با جرم گیری بایستی این لکه ها رفع گردد. در حالی که اصلاً اینگونه نیست. بزاق ما به طور معمول دارای املاح زیادی است که قدرت رسوب کردن را دارند. این املاح معمولاً در جاهایی که با غذا و مسواک کمتر در تماس است رسوب می کنند. رسوب این املاح همراه است با ایجاد بستر مناسب برای جایگزینی میکروبهایی که به طور طبیعی در دهان وجود دارد و رشد و تکثیر آن.اضافه شدن پروتئین های موجود در غذا و بزاق و همچنین لاشه سلولهای مرده بافت های مختلف دهان در مجموع باعث افزایش حجم این رسوبات شده وبه مرور جرم تشکیل می شود و در دهان قابل مشاهده می شود. چیزی که مهم است این است که ما معمولاً مقدار کمی از جرم تشکیل شده را می توانیم مشاهده کنیم و قسمت عمده این جرم با تخریب لثه در زیر لثه تخریب شده جایگزین شده و از دید مستقیم ما پنهان می ماند و مسئله مهمتر اینکه این جرم های تشکیل شده پر از میکروبهای مختلف است و با مسواک زدن هم تمیز نمی شود و این میکروبها بین 20 الی 40 درصد جرم تشکیل شده را تشکیل می دهد و افت چسبنده لثه را که محکم به دندان چسبیده را بمرور تخریب کرده و بافت نگهدارنده حیاتی لثه را تخریب کرده و باعث سست شدن پایه های دندان می شود. پس نتیجه می گیریم که با جرم گیری و تمیز کردن این جرم های تشکیل شده بر روی دندان از روند تخریب لثه جلوگیری کنیم.
(سیمرغ)