برخلاف تصور، پیرونی فقط موجب انحنای الت تناسلی مردان نمی‌شود؛ بلکه موجب برجستگی و دندانه‌دار شدن بافت آلت و باریک‌شدگی و کوتاهی آن نیز می‌شود. دردی که در ابتدای بیماری وجود دارد،حدود 12 تا 18 ماه بعد از شروع بیماری از بین می‌رود. اختلال در نعوظ و سفتی آلت در پاسخ به تحریک جهت فعالیت زناشویی به درجات گوناگونی وجود دارد و در مراحل پیشرفته‌تر بیماری بروز می‌یابد و موجب دردناک و مشکل شدن فعالیت زناشویی می‌شود. اگر چه این بیماری در هر سن و نژادی مشاهده می‌شود، مردان 40 سال به بالای نژاد قفقازی بیشتر به این عارضه دچار می‌شوند. این بیماری نه مسری است و نه خطر بروز سرطان را افزایش می‌دهد. این بیماری فقط مردان را مبتلا می‌کند و فقط محدود به آلت تناسلی است، اگرچه عده چشمگیری از افراد به بیماری بافت همبند در ناحیه دست و به میزان کمتر در پا نیز مبتلا می‌شوند؛ مانند بیماری دوپویترن. احتمال بروز این بیماری به صورت ژنتیکی نیز وجود دارد.
علت این بیماری هنوز شناخته شده نیست اما تصور بر این است که سابقه ضربه و آسیب به آلت طی فعالیت زناشویی علت عمده بروز چنین عارضه‌ای است؛گفته می‌شود برخی داروهای فشار خون مانند پروپرانولول نیز ممکن است از عوامل بروز این بیماری باشند.