شغلم هم بیابانی وهم کاشتنی است و مزاج آن هر دو نوع گرم و تر هستند .
پخته آن غذایی بسیار متراکم می دهد و بهترش آن است که با گوشت چرب بپزند
.
اگر شلغمی را بسوزانند و موم و روغن گل در وسط آن بریزند و بر خاکستر
گرم بگذارند تا موم بگذارد علاج کم مویی کهنه است .
همین کار در ترک های چرکین ناشی از سرما مفید است .
شلغم پخته با گوشت چرب ، سینه و گلو را نرم می کند .
زیاد در معده ماندگار است .
آب پزش را بر نقرس بپاشند بسیار سودمند است .
خوردنش برای چشم مفید است .
آبش بول را ادرار می دهد و شهوت انگیز است .
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟