سالپنژیت، عفونت مجاری رحمی است که می‌تواند منشأ
نازایی باشد. عفونت باکتریایی است و اغلب در جریان رابطۀ جنسی ایجاد می‌شود. بنابراین
سالپنژیت یک عفونت جنسی قابل انتقال است.
عامل عفونی عموماً باکتریایی است، مانند باکتری
که باعث ایجاد سوزاک یا عفونت کلامیدیا می‌شود، که هر دوی این عفونت ها در رابطۀ جنسی
قابل انتقال هستند.
این باکتری ها از مسیر واژن و بیشتر در جریان رابطۀ
جنسی نفوذ می‌کنند. ممکن است عامل باکتریایی که باعث سالپنژیت یا عفونت لگنی دیگری
می‌شود هنگام برقراری ارتباط و در برخی موارد هنگام زایمان، سقط جنین یا کورتاژ منتقل
شود. عموماً تخمدان ها درگیر نمی‌شوند مگر در موارد عفونت های باکتریایی بسیار شدید.
سالپنژیت، مانند تمام انواع دیگر عفونت لگنی، بیشتر
بین زنان جوان که در رابطۀ جنسی فعال هستند، دیده می‌شود.
در میان دیگر عوامل خطرزا، می‌توان داشتن رابطۀ
جنسی با افراد مختلف، بیماری جنسی قابل انتقال و واژینوز را ذکر کرد. همچنین به یاد
داشته باشید که زنان کمتر از ۲۴سال که از روش های پیشگیری از بارداری استفاده نمی‌کنند و یا از دستگاه
بیرون از رحمی بهره نمی برند، بیشتر در معرض خطر هستند.
چه علائم و چه عوارضی دارد؟
عفونت لگنی بیشتر در اواخر دوران قاعدگی ظاهر می‌شود؛
این عفونت اغلب همراه است با درد شکمی، خونریزی های نامنظم و ترشح بدبو واژنی. زمانی
که عفونت پیشرفت می‌کند، دردها شدید می‌شوند، سپس تهوع و استفراغ نیز به علائم اضافه
می‌گردند. در موارد پیشرفته تر، بیمار تب هم می‌کند، و ترشح های واژنی رنگ زرد رو به
سبز به خود می‌گیرند.
اگر عفونت ها مجاری را مسدود کنند، حجم این مجاری
زیاد می‌شود و در نتیجه علائم شدت می‌یابند. عوارض دیگری نیز ممکن است مشاهده شود مانند
پیشروی عفونت تا دیگر اعضای شکمی مجاور، ایجاد آبسه و غیره. عوارض ممکن است به دلیل
جراحات در ناحیۀ اعضای مولد، توانایی باروری را به خطر بیندازد. باید بدانید که خطر
عوارض و ایجاد ناباروری، ارتباط مستقیم دارد با طول مدت عفونت، شدت آن و دفعات عود
کردنش.
این عفونت اصولاً باکتریایی است، و درمان سالپنژیت
مانند عونت های رحمی دیگر مصرف آنتی بیوتیک
و خودداری از برقراری رابطۀ جنسی تا درمان کامل است. فرد مقابل رابطۀ جنسی نیز باید
مورد درمان قرار بگیرند. در غیر این صورت، درمان کامل نمی‌شود.(رادیو سلامت)