ایجاد احساس امنیت اولیه و اطمینان از سلامت جسمی اولین اقدامی است که باید انجام شود. در این شرایط قربانی باید به مکانی که احساس امنیت می‌کند مانند منزل، نزد دوستان یا افرادی که به آنها اطمینان دارد، پناه ببرد و سعی کند موضوع را با آنها مطرح کند. معمولا بعد از تجاوز و سوءاستفاده جنسی، قربانیان ممکن است به دلیل احساس شرم و گناه، تا مدت‌ها یا حتی گاهی هرگز در این مورد با کسی صحبت نکنند زیرا در برخی جوامع، مطرح کردن این مساله ممکن است آسیب‌های بعدی برای قربانی در پی داشته باشد.
در هر حال باید سریعا به پزشک مراجعه کند تا اقدام‌های اولیه لازم انجام شود. اینکه فرد ابتدا به پزشک مراجعه کند یا موضوع را با افراد خانواده در میان بگذارد و سپس برای انجام امور پزشکی اولیه اقدام کند، کاملا به شرایط او بستگی دارد. لازم است قربانی حتما با فردی مورد اعتماد به پزشک مراجعه کند.
اقدام‌های پزشکی در تقویت سلامت جسمی اولیه و رفع آسیب‌های احتمالی بسیار موثر است زیرا در بیشتر تجاوزها به دلیل رعایت نشدن نکته های بهداشتی، امکان بارداری، ابتلا به بیماری‌های مقاربتی و آسیب‌های جسمانی جدی به دستگاه تناسلی وجود دارد.
اقدام بعدی باید مراجعه به پلیس و طرح این مساله با آنها باشد.البته این کاملا به فرهنگ و نگرش‌های فردی و خانوادگی قربانی بستگی دارد. در بسیاری موارد، فرد قربانی یا خانواده به دلیل ترس از آبروریزی یا به دلیل شرم و حیا یا حتی ترس از متجاوز (به‌خصوص اگر او را بشناسد) این کار را انجام نمی‌دهند. در هر صورت اگر به پلیس مراجعه شود، اقدام‌های موثری مانند آزمایش DNA، نمونه بزاق دهان، نمونه ادرار، خون، نمونه مو از ناحیه شرمگاهی، بررسی ناحیه تناسلی و مقعد و…. به‌وسیله پزشکی قانونی برای شناسایی متجاوز انجام خواهد شد.
منبع: سایت بیتوت