به طور یقین یکی از این وسایل ارتباطی که خانواده ها را دچار چالش جدی
درباره نحوه استفاده از آن از سوی فرزندان قرارداده، تلفن همراه است، اما آیا فرزندان
باید از تلفن همراه استفاده کنند و اگر جواب مثبت است، چگونه؟
از منظر تربیتی رویکرد والدین به استفاده فرزندان از تلفن همراه در دوره
های سنی مختلف باید متفاوت باشد. قطعا برای کودکان پیش دبستانی ضرورتی برای استفاده
از تلفن همراه وجود ندارد، در صورتی که متاسفانه بسیاری از والدین بدون توجه به این
مطلب برای فرزندان خود تلفن همراه تهیه می کنند در حالی که عملا فرزندان آنها در بیشتر
اوقات که با والدین خود نیستند در محیط های آموزشی چون مهدهای کودک به سر می برند،
امکان خبرداشتن از وضع آنها میسر است.
همچنین باید توجه داشت دلایلی چون
وجود بازی های مختلف در گوشی های تلفن همراه یا آن که چون دوستان گروه سنی فرزند ما
از تلفن همراه استفاده می کنند، پس فرزند ما نیز باید از آنها عقب نباشد و تلفن همراه
داشته باشد، نه تنها امتیازی برای بچه های ما ایجاد نمی کند، بلکه کودکان ما را مصرفی
تر کرده و زیاده خواهی آنها را افزایش می دهد. از سوی دیگر به این ترتیب خود ما از
سنین خردسالی فرزندانمان را در معرض امواج گوشی های تلفن همراه قرار می دهیم که قطعا
برای سلامت آنها مفید نیست.
استفاده از تلفن همراه برای گروه سنی دبستان و راهنمایی به عنوان وسیله
ای شخصی مفید نیست و حتی اگر می خواهیم در ساعاتی که فرزندانمان دور از والدین در کلاس
های آموزشی یا با دوستان خود هستند از وضع آنها خبردار باشیم، بهتر است یک خط و گوشی
اضافی درمنزل وجود داشته باشد تا هنگامی که نوجوانان ما خارج از منزل هستند، از آن
استفاده کنند، ولی هنگام بازگشت به منزل این تلفن همراه اضافی را درجای خود گذاشته
و اصولا با آن سروکاری نداشته باشند.