هنگامی که کودک شما به سن راه رفتن رسید، بازی های او
تخیلی تر و پیچیده تر خواهد شد. در طول بازی، او مهارت های کلیدی همچون استقلال، خلاقیت،
کنجکاوی و حل مشکلات را می آموزد.
بدون شک، بله. بازی کردن برای رشد اجتماعی، احساسی، فیزیکی و یادگیری
کودکان بسیار حیاتی و لازم است. بازی، روش کودکان برای یادگیری در مورد بدن خود و جهان
اطراف است. کودک به ویژه در یک سال اول از هر ۵ حس خود هنگام بازی استفاده می کند.
وقتی به این دست می زنم چه حسی دارد؟ وقتی آن را فشار می دهم، چه صدایی
دارد؟ اگر آن را هل بدهم یا آن را بکشم چه می شود؟ اگر بالای آن بروم چه می شود؟
کشف کردن، قلب بازی های کودکانه است و از نقطه نظر کودکان همه کارها شامل
این کشف و کشوفات می شوند، حتی اگر پرتاب کردن کاسه غذا از روی سینی صندلی خود باشد.
کارشناسان کودک می گویند، بازی در واقع شغل کودکان است (به این ترتیب، جمع و جور کردن
های پس از بازی آنها نیز شغل والدین است).
هنگامی که کودک شما به سن راه رفتن رسید، بازی های او تخیلی تر و پیچیده
تر خواهد شد. در طول بازی، او مهارت های کلیدی همچون استقلال، خلاقیت، کنجکاوی و حل
مشکلات را می آموزد.
بازی همچنین می تواند مهم ترین مکان برای کشف احساسات و ارزش ها و همچنین
رشد مهارت های اجتماعی باشد. خیلی پیش از اینکه کودک اسباب بازی مورد علاقه خود را
با خواهرش به اشتراک بگذارد، آن را با عروسک هایش به اشتراک می گذارد.
کودک در یک مهمانی خیالی که با عروسک هایش ایجاد کرده است به طور خودانگیخته
از واژه های «لطفا» یا «متشکرم» استفاده می کند.