پروتزها را براساس جنس محتویات داخل، نوع سطح، مقدار برجستگی و شکل
می‌توان
تقسیم‌بندی
کرد که به توضیح هرکدام می‌پردازیم.
1. جنس محتویات داخلی: تمام پروتزها پوششی از جنس سیلیکون سخت دارند،
اما ممکن است داخل این پوشش از سرم نمکی (سالین) یا ژل سیلیکون پر شده باشد که
بنابراین پروتزها بر این اساس به دو دسته پروتزهای ژلی و سالین تقسیم می‌شوند. البته اخیرا انواع مخلوطی
از پروتزها که داخل‌شان
هم سرم نمکی و هم ژل سیلیکون وجود دارد، ساخته شده است که کاربردهای خاص خود را
دارند.
2. نوع سطح: هرکدام از پروتزهای سالین یا ژل ممکن است دارای پوششی
صاف (Smooth) یا زبر (Ten Tured) از جنس سیلیکون باشد که هدف از پیدایش پروتزهای زبر کاهش عارضه
اختصاص کپسولی است. هرکدام از این دو نوع پروتز طرفداران خاص خود را دارد، اما
پروتزهای زبر پرطرفدارتر هستند. (شکل 6 و 7)
3. شکل: پروتزها را براساس شکل می‌توان به دو دسته تقسیم کرد؛ 1)
گرد 2) قطره اشکی یا آناتومیکال. در پروتزهای گرد در نمای رخ و نیمرخ پروتز متقارن
و شبیه نیمکره است، اما در شکل قطره اشکی چنانکه می‌بینید قسمتی از پروتز کم‌ضخامت‌تر از سایر نقاط است. پروتزهای
قطره اشکی با هدف ایجاد نمای طبیعی‌تر
سینه مانند سینه طبیعی که قسمت بالا خالی‌تر از قسمت پایین است ساخته شدند، اما به علل مختلف
طرفداران چندانی در بین جراحان پیدا نکرده و اکنون بیشتر جهت عمل ترمیمی سینه مثلا
در کسی که به دنبال سرطان یک سینه را از دست داده است به کار می‌رود. (شکل 2، 3 و 6)
4. مقدار برجستگی (Propile): بر این اساس پروتزها را به سه دسته: 1) با برجستگی کم یا
استاندارد یا Tandard Low Prolile، 2) برجستگی زیاد: High Propile، 3) برجستگی خیلی زیاد Ultra High Propole تقسیم می‌کنند.
منظور این است که اگر شعاع دایره قاعده پروتز را ثابت در نظر بگیریم هرچه از
پروفیل با برجستگی کمتر به سمت برجستگی زیاد و خیلی زیاد برویم در نمای نیمرخ
مقدار برجستگی پروتز بیشتر می‌شود.
این تفاوت برجستگی‌ها
به جراح کمک می‌کند
که متناسب با اشکال مختلف سینه، اشکال مختلف پروتزها را به کار برده و نتیجه بهتری
بگیرد مثلا در یک سینه گرد با کاربرد پروتز بسیار برجسته می‌توان ظاهری برجسته‌تر به قسمت نوک داد.
آیا پروتزهای ژلی و سالین نسبت به هم ارجحیت خاصی دارند؟
باید توجه داشت که جراحان مختلف سلایق مختلفی هم دارند. از سال 2006
که پروتزهای ژلی مجددا به بازار آمریکا آمدند، مصرف آنها بسیار بیشتر شده است، اما
به طور کلی می‌تواند
این مزایا را برای هر یک از پروتزهای ژلی یا سالین برشمرد: 1) پروتزهای ژلی دارای
قوام طبیعی‌تری
بوده و در لمس به بافت طبیعی سینه شباهت بیشتری دارند. 2) پروتزهای ژلی در نمای
نیمرخ منظره طبیعی‌تری
دارند بعضی در آنها بالای سینه کمی خالی‌تر از پایین سینه است. 3) پروتزهای سالین از برش کوچک‌تری گذاشته می‌شوند. 4) در پروتزهای آب نمک
چون برخلاف پروتزهای ژلی کیسه پروتز خالی بوده و پس از گذاشته شدن در محل سینه با
آب نمک پر می‌شود،
امکان تطبیق و تغییر حجم سرم نمکی تزریقی تقارن‌های ضعیف یا بین دو سینه (که
معمولا هم این تفاوت‌ها
وجود دارد) وجود دارد یعنی مثلا در یک پروتز سالین با حجم اسمی 250 سانتی‌متر مکعب می‌تواند از 225 تا 275 سانتی‌متر مکعب سرم نمکی تزریق کرد.
سپس می‌توان
در سینه‌ای
که کوچک‌تر
است آب نمک بیشتر و سینه بزرگ‌تر
آب نمک کمتر تزریق کرد و باعث تقارن بیشتر شد همچنین در بعضی از انواع پروتزهای
سالین دریچه‌ای
در زیر پوست کاشته می‌شود
که امکان تغییر است حجم سالین تزریق شده را پس از عمل هم می‌دهد و می‌توان پس از عمل بستر به شرایط
پروتز را کوچک‌تر
یا بزرگ‌تر
کرد. اما با تمام اوصاف بالا باید توجه داشت که پروتزهای ژلی به علت منظره و قوام
طبیعی‌تر
امروزه بسیار پرمصرف‌تر
از پروتزهای سالین هستند.