به یاد داشته باشید علت بیماری دیابت، کنترل نشدن قندخون است؛ بالاتر
بودن آن از سطح طبیعی. پس اگر بتوانید قندخونتان را کنترل کنید و آن را در محدوده طبیعی
نگه‌‌دارید، عملاً بیماری خودتان را کنترل کرده‌اید.
درمان‌های دیابتی هم معمولاً داروها و اقداماتی هستند که قندخون را کاهش
می‌دهند که البته بسته به نوع دیابت، درمان فرق می‌کند. دیابت نوع یک، همان‌طور که
قبلاً گفته شد دیابت وابسته به انسولین است، و برای درمانش، از همان زمان تشخیص بیماری،
یعنی از همان دوران کودکی، انسولین تجویز می‌شود و بیمار باید طبق دستور پزشکش روزانه
چند نوبت انسولین تزریق کند.
در دیابت نوع دو، پزشکان محتاطانه‌تر برخورد می‌کنند؛ یعنی ابتدا سعی
می‌کنند علت به وجود آمدن بیماری را متوجه شوند و با توجه به آن، درمان را شروع کنند.
برای این نوع دیابت، خط اول درمان، ورزش و رژیم غذایی است. ولی اگر این روش جواب ندهد،
داروهای خوراکی را برای این دسته از بیماران تجویز می‌کنند: گلی‌بنکلامید، مت‌فورمین
و . . . بیمار دیابتی نوع دو، در صورت رعایت نکردن رژیم غذایی حین مصرف داروها و یا
نامنظم مصرف کردن داروها یا مقاومت به درمان‌های دارویی ممکن است در نهایت مجبور شود
از انسولین نیز برای کنترل قندخونش استفاده کند.