پیودرما گانگرنوزوم

تعریف:

پیودرما گانگرنوزوم یک درماتوز نوتروفیلیک غیر عفونی و التهابی اولسراتیو پوستی است که معمولا با پوسچول شروع می‌شود و به سرعت پیشرفت کرده و به زخم دردناک با حاشیه بنفش رنگ تبدیل می‌شود. با ظهور نشانه های بالینی و رد سایر بیماری‌های اولسراتیو پوستی تشخیص داده می‌شود. بیماری معمولا با اختلالات سیستمیک زمینه ای همراه است که معمول ترین آنها بیماری‌های التهابی روده، لوکمیا، میلوما، گامو پاتی مونوکلونال، هپاتیت مزمن فعال، لوپوس سیستمیک و التهاب مفاصل است.اما همراهی با آنمی همولیتیک بسیار نادر بوده و خیلی کم مشاهده می‌شود.

درمان:

قدم اول درمان مشخص کردن نوع ضایعه و جستجو جهت بیماری زمینه‌ای است.درمان بستگی به شدت و حضور اختلالات زمینه‌ای دارد.

پیشگیری:

ندارد

عوامل:

پیودرما گانگرنوزوم یک اختلال زخمی‌شونده پوست همراه با ارتشاح نوتروفیلی استریل است که ممکن است تا 5 از مبتلایان به زخم‌های مزمن ساق پا را گرفتار کند. این ضایعه به صورت تیپیک دردناک است و غالبا با تغییرات مکانیکی از قبیل دبریدمان یا جراحی تحریک می‌شود. پیودرما گانگرنوزوم غالبا با یک بیماری زمینه‌ای از قبیل بیماری التهابی روده، نئوپلاسم‌ها یا اختلالات روماتولوژیک همراهی دارد. وجود زخم پیشرونده پس از تروما همراه با نتیجه منفی بررسی‌های میکروب‌شناسی باید پزشکان را به فکر این تشخیص بیندازد.

علائم:

پوسچول یا ندول اریتماتو که زخمی می شود. زخم دردناک است، حدود مشخص دارد و حاشیه‌های آن بنفش است. کف زخم چرکی است. زخم با تروما بزرگ می‌شود (پاترژی). بعد از بهبودی اسکارهای غربالی یا ستار های ایجاد می‌شود. زخم‌های متعدد به هم متصل می‌شوند و ضایعه‌های با سوراخ‌هایی شبیه به آتشفشان ایجاد می‌شود.

عوارض:

پیودرما گانگرنوزوم اگر درمان نشود، تهدیدکننده حیات است لذا سریعا به تشخیص، شناسایی هرگونه بیماری زمینه‌ای و شروع درمان سرکوبگر ایمنی به صورت سیستمیک و موضعی نیاز دارد. پیش‌آگهی این مشکل در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای مطلوب‌تر است. درمان‌های جراحی از قبیل دبریدمان زخم یا پیوند پوست می‌توانند باعث پیشرفت بیماری شوند و لذا فقط باید در همراهی با درمان کافی سرکوبگر ایمنی، انجام گیرند.

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
نظر خود را بنویسید