آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است. شیوع این بیماری در جهان حدود یک درصد است و معمولاً نوجوانان سنین میانسالی و در دهههای اول-سوم تا پنجم بروز مینماید و در زنان شایعتر است.(نسبت زن به مرد در حدود ۳ به یک است)
از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناختهاست، پاتوژنز آن کاملاً مشخص نشدهاست و مکانیسم عمل بسیاری از عوامل درمانی مورد استفاده نیز قطعی نیست ، درمان آن عمدتاً به صورت تجربی انجام میشود. هیچیک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند؛ بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانههای بیماری ومتوقف کننده بیماری قلمداد نمود.
ندارد.
علت دقیق روماتیسم مفصلی ناشناخته است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند. البته به نظر میرسد که گلودرد چرکی در ایجاد آن نقش بسزایی دارد.افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماری های مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمیها، عفونتها، بیماریهای گوارشی، بیماری های قلبی–عروقی و فشارخون دارند.
چگونگی تخریب مفصل بر اثر آرتریت روماتوئید در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکانپذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید در اثر حرکت، شایع ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده میباشد. الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمیکند. خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دورههای بی حرکتی، به بیشترین حد خود میرسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماریهای مفصلی غیر التهابی، کمک کننده باشد.