سرگیجه احساسی که در طی آن فرد مبتلا احساس می‌کند که خود یا محیط اطراف او در حرکت است. سرگیجه ممکن است کاذب یا واقعی باشد. سرگیجه واقعی میتواند به علت مشکلات سیستم عصبی مرکزی مانند سکته مغزی یا گوش داخلی مانند نشانگان منییر باشد.
اغلب داروهای آنتی هیستامین مانند دیمن هیدرینات و سیناریزین و یا فنوتیازینها مانند تی اتیل پرازین مصرف می‌شوند.
پیشگیری ندارد
سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم شایعترین شکل سرگیجه است. در این حالت با حرکت ناگهانی در یک جهت خاص بیمار دچار سرگیجه شدیدی می‌شود که چندین ثانیه طول می‌کشد و با بی حرکت ماندن بیمار مشکل در مدت کوتاهی برطرف می‌شود. علت این سرگیجه کنده شدن کریستالهایی است که به طور طبیعی در گوش داخلی ما وجود دارد. این کریستالها ممکن است بدلیل ضربه به سر و یا بطور خودبخود از محل خود کنده شوند و در مایعی که گوش داخلی را پر کرده است شناور شوند. شناور شدن آنها باعث سرگیجه می‌شود. این ذرات شناور در حین گردش خود بطور تصادفی و به تدریج به محلی که کنده شده‌اند می‌چسبند و در نتیجه علائم بیمار به تدریج بهتر می‌شود تا اینکه تمام این ذرات به جای خود بچسبند و علائم کاملاً بهبود یابند. امــا باید توجه داشت چسبیدن آنها به جای خود به سفتی و محکمی حالت اولیه خود نیست لذا با ضربات و حرکات فیزیکی نه چندان شدید باز هم این ذرات ممکن است کنده شوند و مجدداً بیمار دچار سرگیجه شود. برای پیشگیری از عود سرگیجه، مبتلایان به سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم باید از حرکات فیزیکی شدید اجتناب نمایند.
فرد احساس می‌کند محیط اطرافش به دور سرش در حرکت یا چرخش است و یا اینکه محیط اطراف ثابت است امــا خودش در حال حرکت یا چرخش است. همین احساس حرکت یا چرخش است که سرگیجه واقعی را از سایر انواع
سرگیجه به خودی خود عارضه ای ندارد ولی میتواند کارایی فرد را کاهش داده یا ایجاد تهوع و استفراغ کند که در صورت تداوم سلامتی فرد به دلیل از دست رفتن آب بدن به مخاطره میوفتد .