نارسایی کلیه یا نارسایی کُلیَوی در پزشکی به شرایطی که در آن کلیه نتواند به طور بایسته عمل کند گفته می‌شود و به معنی کاهش شدید عملکرد کلیه است. کلیه نقش مهمی در دفع مواد زائد و تعادل آب والکترولیتها در بدن دارد. نارسایی حاد کلیوی (ARF) در اثر تخریب کلیه‌ها پدید میآید و با فقدان سریع عملکرد کلیوی مشخص می‌شود. این بیماری منجر به ناهنجاری‌های الکترولیتی و بر پایه اسید و احتباس فراورده‌های زاید نیتروژنی از قبیل اوره و کراتینین می‌گردد. علت اصلی بیماریهای کلیه مانند سندرم‌های نفروتیک یا نفریتیک هستند. نارسایی کلیوی دو نوع مزمن و حاد تقسیم می‌گردد. هر یک از این دو نوع خود می‌تواند در نتیجهٔ شمار زیادی از دیگر معضلات بدنی پدید آمده باشد. در مراحل انتهایی درمان نگهدارنده، دیالیز ( صفاقی یا عروقی) و پیوند کلیه است
برای درمان نارسایی حاد کلیه باید در بیمارستان بستری شوید. مدت زمان بستری شدن در بیمارستان بستگی به علت بیماری و سرعت بهبودی کلیه ها دارد.
نارسایی حاد کلیه اغلب قابل پیش بینی یا پیشگیری نیست، اما با مراقبت از کلیه ها می توان خطر بروز این بیماری را کاهش داد. لذا سعی کنید:
دیابت و پرفشاری خون از مهم‌ترین علل بروز نارسایی مزمن کلیوی هستند. عفونتهای مکرر، خودایمنی(نوع حاد) نیز می تواند موجب نارسایی کلیه شود.مسمومیتهای دارویی و سم مار از علل نارسایی حاد کلیه هستند. کنترل نکردن این بیماری به از بین رفتن کامل عملکرد کلیه‌ها منجر می‌شود که در این شرایط، انجام دیالیزو یا پیوند کلیه برای ادامه حیات بیمار ضروری خواهد بود.
ظاهر بیمار بسیار بدحال و خواب آلود است تهوع استفراغ اسهال مداوم خشکی مخاط ( به علت دهیدراتاسیون) تنفس بدبو ( بوی ادرار ) افسردگی گیجی علائم عصبی – عضلانی ( گرفتگی عضلانی به علت اختلال در متابولیسم کلسیم ، سدیم ، پتاسیم و فسفر ) نوریت محیطی اختلال شنوایی و لرزش
عوارض نارسایی حاد کلیه عبارت است از