کولیت اولسراتیو یا کولیت زخمی، یک بیماری گوارشی است که کولون (روده بزرگ) و نیز رکتوم (مقعد) را تحت تاثیر قرار می دهد. کولیت زخمی یکی از بیماری های التهابی روده است.
روش‌های درمان کولیت
اولسراتیو شامل دارو و جراحی هستند. اما جراحی برای کسانی است که به التهاب شدید و
مشکلات خطرآفرین دچار می‌شوند.
داروی خاصی برای درمان کامل کولیت
اولسراتیو وجود ندارد و مبتلایان معمولا دوره‌های متناوب عود بیماری را تجربه می‌کنند.
طی این دوره‌ها علایم درد شکمی، اسهال و خونریزی رکتوم تشدید می‌شود و با فروکش
کردن نشانه‌ها بهبودی تا حدی صورت می‌گیرد.
همانطور که اشاره شد معمولا نوع
اولسراتیو با داروی خاصی درمان نمی‌شود و لذا هدف استفاده از داروها کمک به رفع
علایم، حفظ این حالت و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. به طور کلی داروهای کولیت
اولسراتیو شامل:
1 ) عوامل ضدالتهابی
مانند ترکیبات 5-ASA ،
کورتیکواستروئیدها
2) تعدیل‌کننده‌های ایمنی مانند
سیکوسپورین، متوترکسات و برخی داروهای دیگر هستند.
اخیرا یک داروی جدید حاوی نیکوتین به
کار می‌رود. در شرایط خاص درمان بیماران با نیکوتین صورت می‌گیرد.
زمانی که یک فرد تحت استرس است، بدن با ترشح هورمون هایی به نام هورمون های جنگ و گریز برای مقابله با عاملی که فرد را آزار داده، آماده می شود.
علل این بیماری و بیماری
کرون ناشناخته است. امروزه مدرک متقاعد کننده‌ای وجود ندارد که این دو بیماری به
واسطه عفونت ایجاد شوند و هیچ یک هم مسری نیستند. کولیت اولسراتیو به وسیله فعال
شدن غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن در روده‌ها ایجاد می‌شود. سیستم ایمنی شامل سلول‌های
ایمنی و پروتئین‌هایی است که این سلول‌ها تولید می‌کنند و همراه با هم برای دفاع
بدن در مقابل باکتری‌های مضر ، ویروس‌ها ، قارچ‌ها و دیگر مهاجمان خارجی عمل می‌کنند.
فعال شدن سیستم ایمنی باعث التهاب داخل
بافت‌های فعال شده می‌شود.
به طور طبیعی سیستم ایمنی تنها زمانی
فعال است که بدن در معرض مهاجمان مضر قرار گیرد اما در مبتلایان به بیماری کرون و
کولیت اولسراتیو ، ایمنی بدن به طور غیرطبیعی و در غیاب عوامل خارجی فعال می‌شود.
ادامه این فعالیت به ایجاد التهاب و زخم
می‌انجامد. حساسیت به این فعالیت غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن ارثی است.
بنابراین بستگان درجه یک (خواهر و
برادر، فرزندان و والدین) مبتلایان بیماری التهاب روده (IBD) ممکن
است به این بیماری دچار شوند.
علائم بیماری بصورت اسهال خونی مزمن (بیش از یک ماه طول می کشد) است. دل پیچه و دفع مواد خلط مانند (موکوس) آغشته به خون قرمز تازه همراه با مدفوع نیز وجود دارد. بسته به وسعت گرفتاری روده علائم بیمار ممکن است کم یا زیاد باشد. در موارد خفیف ممکن است زمانی علائم وجود داشته باشد و گاهی خود به خود از بین بروند و بیمار به پزشک مراجعه نکند. بعضی بیماران دستپاچه شده هنگام احساس نیاز به دفع مدفوع یا احساس تخلیه ناقص مدفوع دارند. درد و گرفتگی عضلات شکم، تب خفیف، مدفوع خونی و اسهال و با شیوع کمتر خستگی، بی اشتهایی، کاهش وزن و کم خونی خواهد بود. برخی افراد ممکن است درد مفصلی، به همراه قرمزی و ورم و نیز مشکلات کبدی را گزارش کنند.
خونریزی به حدی که زندگی را در خطر اندازد، گسترش زخم در تمام ضخامت دیواره روده بزرگ، یا التهاب پرده پوشاننده حفره شکم (همگی به هنگام حمله حاد ( سوءتغذیه، تحلیل رفتن بدن، یا ناتوانی مزمن، التهاب مفاصل، چشم‌ها، و پوست، سرطان روده بزرگ؛ خطر بروز سرطان روده بزرگ در کسانی که کولیت اولسرو دارند بیشتر است. مسمومیت خون که زندگی را به خطر می‌اندازد.