دکتر یاسمن داروغه کاظم متخصص زیبایی:
کلمه لیزر مخفف ”تقویت نور به روش گسیل القایی تابش“ است. لیزر دستگاهی است که با تقویت نور به تابش پرتوهای متمرکز می‌پردازد.
تابش (تشعشع)
تابش پرتوهای تولید شده برای انجام جراحی در یک طیف الکترومغناطیسی با طول موجی در محدوده ۲۰۰ تا ۴۰۰ نانومتر (نزدیک پرتور فرا بنفش)، ۴۰۰ تا ۷۰۰ نانومتر (تابش مرئی)، ۷۰۰ تا هزار نانومتر (نزدیک به پرتو مادون قرمز) و بیش از ۱۰۰۰ نانومتر (پرتو مادون قرمز) صورت می‌پذیرد. برجسته‌ترین ویژگی‌های فیزیکی پرتوهای لیزر، طول موج آنها است که قابلیت دید پرتوها را تعیین می‌کند. سه نوع از رایج‌ترین پرتوهای مورد استفاده در عمل‌های جراحی عبارتند از (۱) لیزر آرگون، که در بخش مرئی طیف الکترومغناطیس قرار دارد؛ (۲) نئودیمیم: لیزر ایتریوم-آلومینیوم-گارنت (ND: YAG)؛ و (۳) لیزر دی اکسید کربن (CO2).
تقویت
گسیل القایی، منبع اصلی انرژی لیزر است. با این حال، تبدیل انرژی گسیل القایی به پرتوهای متمرکز نیازمند تقویت است. زمانی که منبع لیزر فعال می‌شود، پرتوهای نوری برانگیخته شده و اتم‌های بیشتری اختیار می‌کنند. اتم‌ها در حالت برانگیخته فوتون آزاد می‌کنند. در نتیجه، اتم‌ها از طریق یک واکنش زنجیروار آنقدر فوتون آزاد می‌کنند تا به شکل یک پرتو لیزری در آیند.
نور
یکی از مشخصه‌های متمایز پرتوهای نور، انرژی بسیار متمرکز آنها در واحد سطح است. پرتوهای گسیل دهنده نور به طور همزمان در موازات یکدیگر قرار می‌گیرند. از این رو، لیزر قادر خواهد بود که فواصل معینی را بدون انحراف و واگرایی طی کند. طول موج تک‌فام نقش تعیین‌کننده‌ای در مشخصه‌های فیزیکی لیزر و تعامل آن با بافت‌های دیگر دارد.
این مطلب نتیجه مطالعه مطالب سایت‌های Advance Cosmetic و Associates In Plastic و کتاب Plastic Surgery Secrets Plus نوشته جفری واینز وایگ است.
دکتر یاسمن دارویغه کاظم متخصص زیبایی پزشک عضو انجمن لیزر پزشکی ایران و انجمن جراحان و زیبایی ایران است که و دارای عضویت انجمن درماتولوژیست آمریکاست. او مدیر مرکز اسپاپزشکی یاسمین است که در سال 1393 افتتاح شده است.