ارتودنسی متحرک یا ثابت؟!

ارتودنسی متحرک به دو دسته دستگاه‌های ارتودنسی متحرک داخل دهانی و دستگاه‌های ارتودنسی متحرک خارج دهانی تقسیم می‌شوند.  

متحرک داخل دهانی:

برای اصلاح روابط غلط بین فکی و ایجاد تغییرات اسکلتی (درمان‌های ارتوپدیک) و همچنین برای انجام حرکت‌های دندانی، ارتودنسی متحرک داخل دهانی به کار می‌روند. سیستم استفاده از صفحات شفاف ( Crystal Clear system ) ، ( Invisalign ) جزء دستگاه‌های متحرک داخل دهانی هستند. 

متحرک خارج دهانی:

معمولا برای ایجاد تغییرات اسکلتی و استخوانی (درمان‌های ارتوپدیک) و در بعضی موارد برای حرکات دندانی به‌کار می‌روند.

ارتودنسی ثابت: 

دستگاه‌هایی هستند که روی دندان‌های بیمار به‌صورت ثابت نصب می‌شوند و امکان خارج کردن آنها توسط بیمار وجود ندارد. اغلب برای انجام حرکات دندانی به‌کار می‌روند. اگرچه در مواردی هم برای انجام تغییرات اسکلتی استفاده می‌شوند. ارتودنسی ثابت برحسب ویژگی‌های براکت‌هایی که روی دندان‌ها چسبانده می‌شوند به انواع گوناگون (سیستم‌های گوناگون) تقسیم می‌شوند. مانند استاندارد، Begg، Roth ، MBT ، Self Ligate ، ارتودنسی اینگوال و… که نمی‌توان یک سیستم خاص را از نظر عملکرد بر سایر سیستم‌ها برتر دانست، بلکه نتیجه درمان ارتودنسی غالبا وابسته به مهارت ارتودنتیست در نحوه استفاده از سیستم موردنظر است. 

تفاوت این دو روش با یکدیگر در چیست؟

به‌طور کلی تفاوت بین ارتودنسی ثابت و متحرک این است که در ارتودنسی ثابت اجزا ثابت بوده و بیمار نمی‌تواند به‌صورت دلخواه آنها را از دهان خود خارج کند. اما ارتودنسی متحرک به این صورت است که شما می‌توانید خودتان آن را دهان‌تان بگذارید و هر وقت خواستید از دهان‌تان خارج کنید. بعضی آنها به‌طور همزمان دندان‌های فک بالا و پایین را دربر می‌گیرند. اما به‌طور کلی ارتودنسی‌های متحرک برای بیمارانی تجویز می‌شود که اختلال درمانی کمی دارند.