هیچ درمان واحد و منحصر بفردی برای فردی که به کما رفته یا برای بیرون آوردن او از این وضعیت وجود ندارد. درمان‌ها تنها می‌توانند مانع از بروز آسیب‌های عصبی و فیزیکی بیشتر شوند.
در وهله‌ی اول، پزشکان از این مسئله اطمینان حاصل میکنند که بیمار، در وضعیت وخیم رو به مرگ نباشد. این قضیه مستلزم قرار دادن یک لوله در نای بیمار و از راه دهان او و بعد وصل کردن آن به دستگاه تنفس است. اگر آسیب‌های خطرآفرین و وخیم دیگری در بخش‌های دیگر بدن بیمار رخ نداده باشد، پزشکان می‌کوشند تا در این مرحله شدت آن را کمتر کنند. اگر فشار زیاد در مغز منجر به کما شود، پزشکان می‌توانند با عمل جراحی و قرار دادن یک لوله در داخل جمجمه و تخلیه‌ی مایعات زائد، آن را کاهش دهند. روشی به نام تنفس عمیق و سریع وجود دارد که باعث افزایش سرعت تنفس شده تا از طریق آن بتوان فعالیت رگ‌های خونی در مغز را تحریک کرد و این می‌تواند باعث کاهش فشار شود.
پزشکان از آزمایش‌هایی نظیر ام‌آر‌ای یا سی‌تی اسکن برای بررسی داخل مغز بیمار و شناسایی تومور، فشار و هر نوع علائمی که نشان‌دهنده‌ی آسیب بافت مغزی باشد استفاده میکنند. استفاده از نوار مغزی آزمایشی است که برای تشخیص هر نوع ناهنجاری و سوء‌عملکرد در فعالیت الکتریکی مغز انجام می‌شود. این آزمایش هم می‌تواند تومورها، عفونت‌ها و سایر بیماری‌هایی را که ممکن است به کما بیانجامد نشان دهد.
بیمارانی که در کما هستند نسبت به ذات‌الریه و سایر عفونت‌ها حساسیت زیادی دارند. بسیاری از بیمارانی که به اغما می‌روند در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان تحت مراقبت قرار می‌گیرند. از آنجایی که این بیماران نمی‌توانند غذا بخورند یا چیزی بنوشند، برای آن‌که گرسنه یا تشنه نمانند، مواد مغذی مورد نیاز و نیز مایعات از طریق رگ یا لوله‌ی غذارسانی به آنها داده می‌شود.
(منبع: webmd)
با انواع کما، انواع و علل آن آشنا شوید