در گزارش مربوط به تحقیق موسسه نورث‌وسترن آمده است: «فقط یک جلسه روان درمانی برای افرادی که تمام عمر خود از عنکبوت هراس داشتند، توانست تغییرات بلند مدتی در واکنش مغز به ترس ایجاد کند. این نوع درمان بسیار موفقیت آمیز بود، افراد تحت معالجه توانستند پس از شش ماه بعد از درمان نیز رتیل را لمس کنند یا در دستان خود نگاه دارند.»
این تحقیق برای اولین بار تغییرات آنی و بلند مدت مغز پس از درمان را مستند نموده و نشان داد که مغز چگونه به کمک درمان ترس را کاهش می‌دهد. یافته‌های این تحقیق اثربخشی بلند مدت یک درمان مرتبط با فوبیا (هراس) را نشان داد و روشهای جدیدی برای درمان دیگر انواع فوبیا و اختلال اضطراب را پیشنهاد می‌کند.
سرپرست تحقیق «کاترینا هاونر» توضیح می‌دهد: پیش از درمان، خیلی از شرکت‌کنندگان به سبب هراس از عنکبوت‌ها روی چمن راه نمی‌رفتند یا اگر تصور می‌کردند در اتاق یا منزل‌شان یک عنکبوت وجود دارد روزها بیرون می‌ماندند. اما پس از یک جلسه 2 الی 3 ساعته، این افراد توانستند یک رتیل را لمس کنند و پس از شش ماه همچنان این توانایی را حفظ نمودند. خود آنها نیز به خاطر پیشرفت به دست آمده هیجان‌زده شده بودند.
ترس از عنکبوت‌ها زیر مجموعه‌ای از اختلال اضطراب است که به آن هراس ویژه گفته می‌شود. این نوع هراس یکی از رایج‌ترین اختلالات اضطراب بوده و حدود 7 درصد مردم به آن دچار هستند. از دیگر هراس‌های ویژه می‌توان به ترس از خون، سوزن، مار، پرواز و فضاهای بسته اشاره کرد.
درمان انجام گرفته در تحقیق شامل نزدیک شدن تدریجی به عنکبوت بود. قبل از جلسه، شرکت‌کنندگان حتی از نگاه کردن به عکس عنکبوت‌ها نیز هراس داشتند. سپس وقتی از آنها خواسته شد برای لمس رتیلی که در یک محفظه‌ی بسته قرار داشت اقدام کنند یا تا حد ممکن به آن نزدیک شوند، نتوانستند فاصله‌ی خود از رتیل را از 3 متر کمتر کنند.
در روند درمان به شرکت‌کنندگان درباره‌ی رتیل‌ها آموزش داده شد و آنها فهمیدند آنچه فکر می‌کردند حقیقت نداشته است. به گفته‌ی سرپرست تحقیق: برخی فکر می‌کردند که رتیل‌ها قادرند برای آسیب رساندن به آنها نقشه‌های شیطانی طرح‌ریزی کنند. من به آنها آموزش دادم که رتیل‌ها موجودات ضعیفی بوده و بیشتر تمایل دارند خود را مخفی کنند. آنها مشاهده کردند که رتیل‌ها چقدر نرم هستند و حرکات آنها قابل پیش‌بینی و کنترل است. اکثر رتیل‌ها رفتار تهاجمی ندارند و خشونت آنها یک شهرت اشتباه است.
(منبع: webmd)
بیماری آگورا فوبیا چه عواملی دارد؟