بر اساس یافته‌های تیم تحقیقاتی مرکز سرطان دانشگاه تگزاس به رهبری دکتر اندرسون، استفاده از داروهای ترکیبی نقش بسزایی در درمان پولیپ‌های پیش سرطانی روده بزرگ دارد؛ این داروها که بر بافت‌های طبیعی بدن اثر نمی‌گذارند، رویکرد جدیدی را در عرصه درمان سرطان روده بزرگ پدید آورده‌اند.
به نظر می‌رسد که دستورالعمل درمانی آزمایش شده بر روی موش‌ها و نمونه‌های انسانی در آزمایشگاه با موفقیت قابل توجهی همراه بوده است. به گفته ژیانگ‌وی وو، یکی از محققان ارشد تیم تحقیقاتی دانشگاه تگزاس، استفاده از این داروها در طولانی مدت اثر می‌کند، اما بیماران را در معرض عوارض جانبی متعددی قرار می‌دهد.
دکتر وو معتقد است که استفاده کوتاه‌مدت اما مکرر از داروهای ترکیبی در بلند مدت نتایج قابل توجهی به دنبال خواهد داشت. این داروها، درهای جدیدی را در عرصه درمان سرطان روده بزرگ گشوده‌اند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه تگزاس به این نتیجه رسید که ترکیب ویتامین آ استات (RAc) و عامل نکروز تومورهای سرطانی (TRAIL) با القای لیگاند، باعث از بین رفتن پولیپ‌های پیش سرطانی شده و از رشد تومور در موش‌هایی که نقص ژنتیکی دارند، جلوگیری می‌کند.
آزمایشات اولیه بر روی موش‌هایی که نقص ژنتیکی داشتند، نشان داد که استفاده همزمان یا مجزا از داروهای ترکیبی به سلول‌های اپیتلیال سالم روده بزرگ آسیب نمی‌زند. علاوه‌براین، بکارگیری جداگانه داروهای ترکیبی، تاثیری بر پولیپ سرطانی آدنوم نمی‌گذارد. بکارگیری همزمان ویتامین آ استات و عامل نکروز تومورهای سرطانی باعث از بین رفتن سلول‌های آدنوم می‌شود. محققان دریافتند که پولیپ‌های پیش سرطانی به عوامل نکروز تومورهای سرطانی حساس هستند.
(منبع: mayoclinic)
مکانیسمی برای دگرگونی پولیپ روده بزرگ