شاخص بالای حجم بدن (BMI) باعث طولانی‌تر شدن میزان مقاومت بدن و بهبودی در برابر بیماری‌های حاد مزمن می‌شود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد تأثیرات محافظتی بر روی بیمارانی که شاخص حجم بدنشان بالاست، در همه‌ی افراد یکسان نیست. این یافته‌ها گویای آن است که التهاب مزمن نقش مهمی در تناقض چاقی ایفا می‌کند.
چاقی باعث افزایش خطر بیماری‌های مختلفی شده و تأثیرات مختلفی بر سلامت فرد دارد. بنابراین شاید کمی متناقض باشد که بخواهیم چاقی را با طولانی‌تر شدن بهبودی نسبت به بیماری‌های مزمنی مرتبط بدانیم که برای آنها یک عامل خطرزا محسوب می‌شود. این «تناقض چاقی» در بسیاری از بیماری‌ها مورد توجه قرار گرفته است از جمله بیماری مزمن کلیوی، بیماری شریان عروقی، نارسایی قلبی، سکته‌ی مغزی، آرتروز مفاصل، دیابت نوع ۲ ، سرطان و زوال عقل. یکی از ویژگی‌های بارز و مشترک تمام این بیماری‌ها، التهاب کم آنهاست.
دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد چرا شاخص بالای حجم بدن می‌تواند از بیمارانی که التهاب مزمن دارند مراقبت کند. محققان دریافته‌اند که شاخص بالای حجم بدن باعث ذخیره‌ی مواد مغذی در قالب چربی و حجم عضلات و اشتهای خوب در بدن شده که برای افرادی که بیماری‌های حاد کلیوی دارند مسئله‌ای جدی تلقی می‌شود. وجود تفاوت‌هایی در قابلیت ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده با سلول‌های بنیادی هم می‌تواند تا حدودی نقش مهمی ایفا کند.
از آنجایی که شاخص بالای حجم بدن هم از طریق حجم عضلات و هم حجم چربی تعیین می‌شود، این معیار شایع اندازه‌گیری تا حدودی معیاری ضعیف در ساخت بدن است. تحقیقات انجام شده بر آن نیست که بگوید آیا این مراقبت برای بیماران دیالیزی به خاطر بالا بودن حجم چربی و عضلات است یا نه. در بخش دیگری از این تحقیق مشخص شد که بیمارانی دیالیزی که اضافه وزن داشتند نشانه‌های التهاب مزمن در آنها نباید باعث شود که بخواهند وزنشان را کاهش دهند. در واقع باید علت التهاب آنها را مشخص کرد.
(منبع: medicinenet)

توصیه‌های تغذیه‌ای برای بیماران دیالیزی