ارسطو، فیلسوف یونانی معتقد است که شادی و شاد بودن، معنا و هدف زندگی است، هدف و پایان ماهیت انسان. اما چگونه می‌توان به این هدف رسید؟!
اخیرا محققان بر اساس آزمایش‌های MRI توانسته‌اند برای یافتن منشأ شادی، آزمایش‌هایی روی مغز انجام دهند. شناسایی پایه‌ی عصبی شادی می‌تواند معیار کامل‌تری را برای این ساختار و مکانیسم پردازش اطلاعات مربوطه در مغز در اختیار ما بگذارد. به همین منظور، محققان با استفاده از آزمایش MRI ، عملکرد مغز ۵۱ شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار دادند. بعد از اسکن‌ها، از شرکت کنندگان خواسته شد تا سه پرسشنامه‌ی کوتاه را پر کنند. در این پرسشنامه‌ها از آنها پرسیده شد که چقدر از زندگی خود رضایت دارند، چقدر شادند و احساسات مثبت و منفی آنها چقدر است.
محققان در انتها دریافتند افرادی که سطح امتیازات شادی آنها بالاتر بود، میزان ماده‌ی خاکستری در قسمت پریکانئوس مغز آنها –ناحیه‌ا‌ی در لب آهیانه‌ای‌ بالایی در مغز که در واکنش‌های فرد و برخی جنبه‌های خودآگاهی دخیل است- نسبت به افراد ناراحت بیشتر بود.
علاوه بر این آنها به این نتیجه رسیدند که شادی و خوشحالی فرد از طریق ترکیبی از رضایت بیشتر از زندگی و میزان بالای احساسات مثبت او ایجاد می‌شود. این نتایج نشان‌دهنده‌ی آن است که افراد می‌توانند از طریق تمرین‌ها و رفتارهایی که باعث تحریک و فعالسازی بخش پریکانئوس مغز می‌شود مانند مراقبه میزان شادی خود را افزایش دهند. یکی از این محققان در این رابطه می‌گوید:
مطالعات قبلی مربوط به تصویربرداری عصبی ساختاری نشان می‌دهد که فعالیت و تمرین کارهای روانشناختی مانند مراقبه می‌تواند باعث تغییر ساختار ماده‌ی خاکستری بخش پریکانئوس مغز شود. در خاتمه باید گفت نتایج تحقیقات گویای آن است که تمرینات روانشناختی می‌تواند به شکل مؤثری میزان ماده‌ی خاکستری را در بخش پریکانئوس مغز افزایش داده و این به ارتقاء شادی فرد می‌انجامد.
(منبع: mayoclinic)

آیا خوراکی های شادی آور را می شناسید؟