خانم آنجلا هارتین ۲۹ ساله به خاطر اختلال درماتیلومانیا حدود هشت ساعت در روز را به کندن پوست صورت، بازوها و سینه‌ی خود سپری می‌کرد؛ این نوعی اختلال کنترلی شدید است که در آن فرد قادر نیست دست از خراش دادن پوست خود بردارد. پزشکان به او گفته بودند که هیچوقت نمی‌تواند خوب شود. در نتیجه، او به خاطر این حرف دچار افسردگی شد و ترجیح داد به سبک خودش زندگی کند. 
بعد از این اتفاق از دانشگاه اخراج شد و زیاد در محیط‌های عمومی خود را نشان نداد و در خانه به یک زندانی تبدیل شد. او می‌گوید: من عادت داشتم که حدود هشت ساعت در روز پوستم را بکنم. از وضعیتی که داشتم متنفر بودم اما وقتی این کار را می‌کردم احساس آرامش به من دست می‌داد. این حرکت خیلی خودکار و بدون اراده انجام می‌شد و واقعا نمیدانم چرا این کار را می‌کردم و یا چه چیزی مرا وادار به انجامش می‌کرد. وقتی ۱۸ ساله بودم ترجیح دادم به سبک خودم زندگی کنم٬ من دانشجو بودم و به خاطر این اختلال شدیدا احساسا تنهایی می‌کردم و واقعا نمی‌توانستم این وضعیت را تحمل کنم. پزشکان گفته بودند که هیچوقت خوب نمی‌شوم و باید برای همیشه با این وضعیت زندگی کنم.

او در سال ۲۰۱۴ مستندی به نام «زخم‌ها‌ی شرم» ساخت تا بتواند سطح آگاهی مردم را نسبت به بیماری درماتیلومانیا افزایش دهد. وقتی این فیلم توسط یک روان‌درمانگر دیده شد٬ تقریبا نقطه‌ی شروع تغییر در زندگی آنجلا بود.

در طول ۱۲ جلسه مشاوره با روان‌درمانگر خود٬ او توانست بر یک سری از مشکلات شاخص که منجر به کندن پوست می‌شد غلبه کند. او می‌گوید: من از تکنیک‌های مختلفی برای غلبه بر این عادتم استفاده کردم. روان‌درمانگر من ابزارهایی در اختیارم گذاشت تا بتوانم خود را از این میل شدید بیرون بکشم و عوامل محرک دیگری را بشناسم. احساس می‌کنم تمام احساساتم بیدار شده است چرا که در تمام این سال‌ها آنها را پنهان و سرکوب کرده بودم.
(منبع: dailymail)

زنی که صدای حرکت چشم‌هایش را می‌شنود+عکس