تحقیقات نشان می‌دهد عوامل مرتبط با شیوه‌ی زندگی و رفتارها تقریبا ۷۰ تا ۹۰ درصد مسبب سرطان هستند و عوامل درونی تنها بین ۱۰ تا ۳۰ درصد منجر به بروز سرطان می‌شوند. محققان در این زمینه، میزان تغییر سلول‌های بافتی را مورد تحلیلی و بررسی قرار دادند و طی آن ارتباط سنجش‌پذیر بین خطر بروز سرطان‌های خاص در طول زندگی مانند سرطان لوزالمعده، ریه و سرطان روده و تقسیم سلول‌های بنیادی بافت‌های طبیعی بدن را آزمودند.
آنها معتقدند که عوامل خطرزای درونی –در واقع فرایندهایی که منجر به تغییرات ژنتیکی تصادفی DNA می‌شود- نقش مهمی در پیشرفت سرطان ایفا می‌کند و بعد از آن، این تعداد کلی تقسیم‌ها در بافت‌های سلول‌های پایه است که می‌تواند با خطر سرطان در طول زندگی ارتباط داشته باشد.
روشی دیگر، شامل تحلیل ریاضیاتی مطالعات قبلی درباره‌ی نشانه‌های ویژه‌ی سرطان‌هایی است که به خاطر تغییرات ژنتیکی رخ داده و به عنوان «اثر انگشت بر روی ژنوم‌های سرطانی از طریق فرایندهای مختلف جهش‌زا» تعریف می‌شود.
محققان در این تحقیق، ۳۰ نشان ویژه‌ی متفاوت را در بین سرطان‌های مختلف شناسایی کرده و آنها را به منظور تعیین حدودی که در آن متأثر از عوامل درونی یا بیرونی بودند –عواملی مانند شیوه‌ی زندگی و محیط– مورد تحلیل و بررسی قرار دادند.
در این تحقیق،‌ آنها دریافتند که اکثر سرطان‌ها از جمله سرطان ریه، سرطان روده، سرطان مثانه و سرطان تیروئید، دارای تعداد گسترده‌ای از تغییرات ژنی هستند که به واسطه‌ی عوامل بیرونی ایجاد شده و تنها سرطان‌های کمی هستند که بخش گسترده‌ای از آنها به خاطر تغییرات ژنی درونی رخ می‌دهد. مثلا آنها دریافتند افراد مهاجری که از کشوری با میزان شیوع کم سرطان به کشور دیگری مهاجرت می‌کنند که شیوع سرطان در آن بالاست، خطر بروز سرطان در آنها بسیار بالا می‌رود. 
(منبع: medicaldaily)

میوه‌ای که سرطان را شیمی درمانی می‌کند