تفاوت اختلال شخصیت مرزی در مردان و زنان

مهرناز زاوه
تخمین‌هایی که در رابطه با میزان شیوع اختلال شخصیت مرزی زده می‌شود، متفاوت است. محققان بر این باورند که ۶ درصد از جمعیت عمومی از این اختلال رنج می‌برند. این اختلال اغلب، اما نه همیشه، با تجربه تروما در دوران کودکی مانند آزار جسمی یا جنسی ارتباط دارد.

تخمین‌هایی که در رابطه با میزان شیوع اختلال شخصیت مرزی زده می‌شود، متفاوت است. محققان بر این باورند که ۶ درصد از جمعیت عمومی از این اختلال رنج می‌برند. این اختلال اغلب، اما نه همیشه، با تجربه تروما در دوران کودکی مانند آزار جسمی یا جنسی ارتباط دارد.
با اینکه ظاهرا زنان بیش از مردان به این اختلال مبتلا می‌شوند، تحقیقات نشان می‌دهند که شیوع این بیماری در بین مردان و زنان یکسان است. اینکه اختلال شخصیت مرزی در گذشته به عنوان یک بیماری زنانه در نظر گرفته می‌شد، می‌تواند به این دلیل باشد که این بیماری بر زنان اثرات جسمی و روانی بیشتری می‌گذارد. زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، اغلب از مشکلات غذایی، اضطراب، افسردگی حاد و استرس پس از سانحه رنج می‌برند. در مقابل، مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بیشتر به سمت مصرف مواد مخدر و الکل رفته و معمولا شخصیتی ضد اجتماعی دارند، زود عصبی می‌شوند و ریسک‌پذیری بالاتری از خود نشان می‌دهند. این خصوصیات به همراه تبعیض جنسیتی ممکن است مردان را درگیر سایر اختلالات شخصیتی کنند. چون اختلال شخصیت مرزی ارتباط و اشتراک زیادی با سایر اختلالات مشابه دارد.
علی رغم صورت ناخوشایند این اختلال، جنبه‌های مثبتی نیز وجود دارد. بسیاری از بیماران به درمان واکنش نشان می‌دهند. از این رو، این بیماری دیگر به عنوان یک بیماری مزمن شناخته نمی‌شود. به گزارش مرکز تحقیقات اختلالات رفتاری و سوء مصرف مواد در سال ۲۰۱۱، علائم اختلال شخصیت مرزی می‌توانند حاد، مخرب و منزوی کننده باشند و افراد مبتلا به این اختلال اغلب از تبعیض و تعصب رنج می‌برند. با این حال، صرف نظر از شدت علائم، بسیاری از بیماران در طولانی مدت به شکل شگفت آوری بهبود پیدا می‌کنند.
با اینکه در حال حاضر هیچ متد درمانی و داروی مورد تاییدی برای درمان اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد، مبتلایان به این اختلال می‌تواتند از طرُق مختلف به درمان خود کمک کنند. به عنوان مثال، در رفتار درمانی دیالکتیکی به بیماران آموزش داده می‌شود که با استرس، احساسات و هیجانات منفی خود مقابله کنند. مطالعات نشان می‌دهند که رفتاردرمانی دیالکتیکی نقش قابل توجهی در کنترل اضطراب، افسردگی، آسیب روانی، عملکرد فردی، خود آزاری و ناهنجاری‌های اجتماعی دارد. همچنین به افراد کمک می‌کند که از رفتارهای ناهنجار مانند سوء مصرف الکل و مواد مخدر دوری کنند. گاها از داروهای ضد افسردگی نیز برای بهبود خلق و خو و کاهش عصبانیت، تکانشگری و تحریک‌پذیری استفاده می‌شود.
(منبع: psychologytoday)

درباره اثرات مخرب اختلال شخصیت مرزی بیشتر بدانید

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
مطالب پیشنهادی

نظر خود را وارد نمایید
لغو پاسخ