خیره شدن به چشمان معشوق یا دوست یا یک فرد کاملا غریبه یک نوع غریزه‌ی طبیعی است؛ این را اسکن‌های مغزی انجام شده در این زمینه نشان می‌دهند. محققان در این زمینه، به آنچه داخل مغز هنگام خیره شدن به چشمان کس دیگری رخ می‌دهد نگاه دقیق‌تری داشته‌اند.
برای این تحقیق، یک تیم تحقیقاتی، چشم ۹۶ شرکت کننده‌ای که قبلا یکدیگر را ندیده بودند مورد آزمایش قرار دادند. در این آزمایش دو روزه، شرکت کنندگان طی سه آزمایش مختلف تماس چشمی را با یکدیگر حفظ کردند. در شرایطی که به چشم یکدیگر خیره می‌شدند، محققان از دستگاه ام‌-آر-آی کارکردی برای بررسی فعالیت مغز این افراد استفاده کردند.
یکی از آنها در این زمینه می‌گوید: ما انتظار داشتیم که همزمانی پلک زدن چشم زمانی که انجام یک کار مستلزم توجه مشترک است بتواند نشانه‌ای از توجه مشترک باشد، و این توجه مشترک می‌تواند در قالب حافظه‌ی اجتماعی فرد ماندگار شود.
شرکت کنندگان با توجه به نگاه خیره‌ی دوسویه شروع کردند به پلک زدن همزمان، نه به خاطر اینکه کارهایشان مثل یکدیگر بود. اسکن‌های ام-آر-آی کارکردی (fMRI) منطقه‌ای به نام «بخش راست شکنچ قدامی مغز» (IFG) را مشخص کرند که در واکنش به تماس مستقیم چشمی روشن می‌شوند. زمانی که شرکت کنندگان نگاه خیره به هم را ادامه می‌دادند، IFG در زمان مشابهی روشن شده و مغز با آن هماهنگ و همزمان می‌شد و این نشان می‌دهد که تماس چشمی دوسویه یکی از روش‌های گسترش تعامل‌های اجتماعی است.
در تحقیقی دیگر، محققان قدرت تماس چشمی را در اعتمادسازی مورد تأیید قرار دادند. آنها دریافتند که اگر دو فرد غریبه به چشم یکدیگر خیره شوند، در حالیکه آن را کاملا باز کرده‌اند، در مقایسه با چشمانی که قبلا زیاد باز نشده بود، سه برابر دارایی بیشتری را سرمایه گذاری کرده و خواهند داشت. تأثیر حالت تقلید به افراد این امکان را می‌دهد تا از طریق تماس چشمی دوسویه، نوعی حس اعتماد ایجاد کنند.
منبع: thehealthsite

افرادی که از فوبیای اجتماعی رنج می‌برند، بیش از اندازه سروتونین تولید می‌کنند