در ادامه‌ی قسمت اول مواردی را ذکر می‌کنیم که با دانستن آنها می‌توانید از بروز یائسگی زودرس جلوگیری کنید.
۴. بیماری‌های خود ایمنی
در بیماری‌های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به بافت‌های خودی از جمله تخمدان‌ها و یا گیرند‌های استروژن می‌کند و عملکرد آنها را متوقف می‌سازد. آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی و بیماری‌های بافت همبند به یائسگی زودرس نسبت داده می‌شوند. مطالعه محققان سوئدی بر روی ۱۸ هزار زن نشان داد کسانی که در سن ۴۵ سالگی یا پایین‌تر دچار یائسگی می‌شوند، در مقایسه با آن‌هایی که در سنین بالاتر یائسه می‌شوند، دو برابر بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید قرار دارند. البته مؤسسه ملی بهداشت، ارتباط یائسگی زودرس با بیماری‌های خود ایمنی را یک اختلال نادر می‌داند. با این حال، مطالعه محققان در سال ۲۰۱۱ نشان داد که بیماری‌های خود ایمنی خطر ابتلا به یائسگی را به میزان ۳۰ درصد افزایش می‌دهند. به گفته مینکین، اختلال خود ایمنی یکی از عوامل موثر بر وقوع یائسگی زودرس است، اما نقش صددرصدی ندارد.
۵. صرع
خانم‌هایی که از این اختلال رنج می‌برند، زودتر دچار نارسایی تخمدان شده و در نتیجه سریع‌تر به سن یائسگی می‌رسند. مطالعه محققان دانشگاه جورج تاون بر روی گروهی از خانم‌های مبتلا به صرع نشان داد که آنها ۱۴ درصد بیشتر از سایر خانم‌ها به یائسگی زودرس مبتلا می‌شوند. البته دلیل اصلی وقوع این عارضه مشخص نیست، اما گفته می‌شود که کم شدن سطح استروژن در بدن در این امر دخیل است. کاهش سطح استروژن یکی از عواملی است که موجب کاهش آستانه تشنج می‌شود. خانم‌هایی که از اختلال صرع رنج می‌برند، تا زمان رسیدن به سن یائسگی، بیشتر در معرض خطر تشنج قبل از قاعدگی قرار دارند.
۶. شیمی درمانی
شیمی درمانی برای جلوگیری از تقسیم سلول‌های سرطانی در بدن انجام می‌گیرد، بنابراین جای تعجب نیست که این متد درمانی موجب تضعیف عملکرد تخمدان‌ها شود. مطالعات نشان می‌دهد که این عارضه در خانم‌های بالای ۴۰ سال شایع‌تر است. شیمی درمانی معمولا باعث توقف فعالیت تخمدان می‌شود. این یائسگی بسته به سن خانم‌ها ممکن است موقت یا دائمی باشد. مطالعات نشان می‌دهد که صفر تا ۴۰ درصد از خانم‌های زیر ۴۰ سال پس از شیمی درمانی به یائسگی دائمی مبتلا می‌شوند، در حالی که این آمار برای خانم‌های بالای ۴۰ سال، بین ۷۰ تا ۹۰ درصد گزارش شده است. حتی اگر تخمدان‌ها تحلیل نروند، این خانم‌ها در معرض خطر نارسایی قرار می‌گیرند.
۷. جراحی
اگر آندومتریوز دارید یا از یک کیست بالقوه سرطانی یا مشکلات دیگر مانند بیماری التهابی لگن (عارضه‌ای که در آن تخمدان‌ها در یک بافت لیف مانند محبوس می‌شوند) رنج می‌برید، به احتمال زیاد می‌بایست تخمدان‌های خود را از طریق جراحی بیرون بیاورید. بدون تخمدان، تولید مثل امکان پذیر نخواهد بود. بیرون آوردن تخمدان‌ها از طریق عمل جراحی باعث یائسگی فوری خانم‌ها می‌شود. این مورد درباره عمل جراحی برداشتن رحم صدق نمی‌کند، اگرچه این جراحی می‌تواند خونریزی قاعدگی را متوقف سازد. بنابراین، هیچ وقت مشخص نیست که یائسگی از چه زمانی شروع می‌شود. اگر قصد انجام عمل جراحی برداشتن تخمدان را دارید، بهتر است با پزشک خود صحبت کنید تا بخشی از تخمدان‌های شما را سالم نگه دارد تا با تداوم روند تولید استروژن به صورت طبیعی، زمان رسیدن به سن یائسگی به تاخیر بیافتد.
۸. اختلالات ژنتیکی
اگر فکر می‌کنید به یائسگی زودرس مبتلا شده‌اید، ممکن است حامل سندرم X شکننده باشید؛ شایع‌ترین عارضه‌ای که به دلایل ارثی موجب عقب‌ ماندگی ذهنی بیمار می‌شود. با توجه به مطالعات محققان در کالج امریکایی زنان و زایمان، از هر ۲۵۰ خانم ۱ نفر به این عارضه مبتلا می‌شود و ممکن است دچار نارسایی زودرس تخمدان یا یائسگی دائمی شود. نارسایی تخمدان عارضه‌ای است که در آن تخمدان‌ها قادر به تولید استروژن کافی نیستند و تخمک آزاد نمی‌کنند. محققان بر این باروند که جهش‌های ژنتیکی نقش قابل توجهی در وقوع نارسایی تخمدان‌ها دارند، با این حال بسیار نادرند.
منبع: prevention

پاسخ به پرسش‌های رایج درباره یائسگی