تشخیص مزه‌ها
یک زن باردار در حقیقت به اندازه‌ی دو نفر غذا می‌خورد، و کیفیت آن چیزی که می‌خورد به اندازه‌ی کمیت آن حائز اهمیت است. پرزهای چشایی روی زبان در حدود هفته هفتم یا هشتم تا هفته چهاردهم در جنین رشد می‌کنند، و شواهد نشان می‌دهد که در این سن او می‌تواند مزه‌های تلخی، شیرینی و یا ترشی را در مایع آمنیوتیک بچشد. پرتوهای فراصوتی نشان می‌دهند که جنین‌ها در این دوران، دیواره جفت و رحم را می‌لیسند.
تحقیقات ثابت کرده که طعم‌ها و بوهای غذاهایی که مادر در دوران بارداری می‌خورد و از دستگاه گوارشی او وارد مایع آمنیوتیک می‌شود، می‌تواند تا مدت‌ها بعد از زایمان بچه، بر ارجحیت چشایی او تأثیر بگذارد. هر چقدر رژیم غذایی مادر در دوران بارداری و شیردهی متفاوت باشد، احتمال پذیرش غذای جدید و خوردن آن توسط نوزاد بیشتر است. پروفسور جولیا مِنِللا در تحقیقات خود در این زمینه دریافته است نوزادانی که شیر مادر خورده‌اند نسبت به آنهایی که شیر خشک خورده‌اند، با بالا رفتن سن تمایل و آمادگی بیشتری برای خوردن یک غذای جدید دارند. علت این مسئله آن است که آنها یاد گرفته‌اند طعم‌های متفاوت و متعددی را بپذیرند که از سیستم گوارش مادر به شیر او انتقال یافته است.
تشخیص بوی مادر
بچه‌ای که هنوز به دنیا نیامده نه تنها می‌تواند غذاها را بچشد، بلکه می تواند آنها را بو هم بکند. پزشکان پی برده‌اند که در زمان تولد، مایع آمنیوتیک در برخی موارد حامل بوی زیره، سیر، رازیانه و سایر ادویه‌هایی است که مادر در دوران بارداری خورده است. مایع آمنیوتیک که نوزادان در دوران جنینی آن را می‌بلعند و تنفس می‌کنند، نه تنها بوی غذاهایی را دارد که مادر می‌خورد، بلکه بوی خود مادر را هم دارد.
شاید از همین راه است که بچه‌ها می‌توانند مادرشان را شناسایی کنند. در واقع در نخستین ساعات پس از زایمان، حس بویایی نوزاد نسبت به حس بینایی او مهم‌تر و شاخص‌تر می‌شود و به او در شناسایی مادرش کمک می‌کند.   
ممکن است خواب ببیند؟
از طریق آزمایش‌های فراصوتی، محققان شواهدی پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد نوزادان داخل رحم، خواب با حرکت سریع چشم (REM) را تجربه می‌کنند که با رؤیا دیدن مرتبط است؛ این اتفاق در هفته‌های سی و دوم تا سی و ششم رخ می‌دهد. از آنجایی که امواج مغزی بچه‌ها را در این مقطع نمی‌توان نظاره کرد، هیچ‌کس نمی‌داند که آیا آنها واقعا خواب می‌بینند یا نه؛ اما پزشکان بر این باورند که به احتمال زیاد چنین اتفاقی می‌افتد. در واقع الگوهای خواب جنین‌ها در این مرحله از رشد، قویا و شدیدا شبیه نوزادان تازه به دنیا آمده است: آنها بیشتر وقت خود را در خواب با حرکت سریع چشم سپری می‌کنند و یا در خواب عمیقی که در آن از حرکت چشم خبری نیست.
آماده شدن برای ورود به دنیای بزرگ
در اوایل هفته بیستم، جنین نسبت به دنیای پیرامون خود واکنش نشان می‌دهد. (پرتوهای فراصوتی نشان داده است که برخی از بچه‌ها تلاش می‌کنند تا سوزن آمنیوسنتز را که به داخل رحم وارد می‌شود با دست بگیرند). اما این روند تا سه ماهه‌ی سوم بارداری ادامه دارد و در آن بچه‌ها نسبت به محیط درون‌رحمی کنجکاوتر می‌شوند. با اینکه فضای چندان خاصی برای بازی در آنجا نیست، جنین‌ها خودشان را با مکیدن دستان و انگشتان سرگرم می‌کنند. از طرفی آنها با پا گذاشتن بر دیواره‌ی رحم قدم می‌زنند و بند ناف خود را کشیده یا پیچ می‌دهند و از طرفی نفس کشیدن را تمرین می‌کنند. تمام این فعالیت‌ها به آنها کمک می‌کند تا واکنش‌های لازمی که قرار است بعد از زایمان داشته باشند، در رحم تمرین کرده و تقویت کنند. مکیدن نه تنها برای خودن غذا بسیار مفید است، بلکه به نوعی او را آرام هم می‌کند. و حس کردن چیزهای پیرامون با دهان یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای کشف و بررسی جهان پیرامونشان محسوب می‌‌شود.
همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد که کودک درون شکم مادر منفعلانه منتظر متولد شدن نیست. او در واقع در حال ساختن و به دست آوردن مهارت‌های مهم و برقراری یک پیوند قوی با یکی از مهم‌ترین افراد زندگی‌اش است: مادرش!
منبع: parenting

نوزادی که در شکم مادرش V نشان داد+عکس