روش اول ارتودنسی است. قبل از این کار حتما باید ریشه دندان عصب‌کشی شود. اگر ریشه زیر لثه باشد، 2 کار انجام می‌شود؛ در صورتی که ارتفاع لثه کم باشد باید با جراحی، لثه را کمی بالاتر برد تا ریشه کمی مشخص شود و بتوان روکش را روی آن تعبیه کرد، ولی اگر لثه ارتفاع مناسبی داشته باشد به‌تدریج و با روشی خاص ریشه را خارج می‌کنند. وقتی ریشه دندان پایین‌تر می‌آید به راحتی می‌توان روکش را روی ریشه قرار داد. روکش روی قسمتی از ریشه باقیمانده سوار می‌شود. طول مدت درمان 4-3 ماه است. اگر دندان شکسته‌شده، دندان‌های جلویی بیمار باشد، از نظر زیبایی زمان خندیدن یا صحبت کردن برای او مشکل ایجاد می‌کند. به همین دلیل از روکش‌های موقت استفاده می‌کنند تا فضای خالی ناحیه را پرکند. روش دوم، استفاده از ایمپلنت است ولی برای گذاشتن ایمپلنت ریشه دندان باید خارج شود. روش ایمپلنت نسبت به روکش‌گذاری سریع‌تر است. برای هر بیمار با توجه به شرایط دندان تصمیم گرفته می‌شود. اگر ریشه مناسب باشد، بهتر است از روکش استفاده شود ولی اگر ریشه مناسب نباشد، کشیدن ریشه و ایمپلنت روش بهتری است. هزینه ارتودنسی و عصب‌کشی کمی گران‌تر از ایمپلنت است.
دکتر سید مهدی هاشمی
متخصص ارتودنسی
منبع: هفته نامه سلامت