دویدن به نظر یک ورزش ساده است: کافی است یک جفت کفش ورزشی بخرید و شروع به دویدن کنید، نه؟ خب، هر کسی که اهل دویدن باشد، می‌داند که دویدن کار ساده‌ای نیست. دویدن به عنوان سرگرمی یا یک فعالیت اجتماعی می‌تواند یک امر مرموز باشد. در این مطلب از دوندگان حرفه‌ای خواستیم که بزرگ‌ترین اشتباهات خود را به عنوان یک دونده مبتدی با ما به اشتراک بگذارند. شما می‌توانید از تجربیات آنها برای جلوگیری از اشتباهات احتمالی استفاده کنید.
۱. دویدن خالی
در دو ماه اولی که خود را برای ماراتن آماده می‌کردم، هیچ تمرین دیگری جز دویدن نداشتم. پاهایم همیشه دردناک بودند و کم کم داشتم از دویدن متنفر می‌شدم. از اینجا بود که فهمیدم باید کمتر بدوم و بیشتر به انجام تمرینات آمادگی جسمانی بپردازم. -آلیسا آرنولد، دونده ماراتن
۲. عدم تحرک بعد از تمرین
بزرگ‌ترین اشتباه من این بود که بعد از ۱۰ کیلومتر دویدن روی کاناپه دراز می‌کشیدم و دیگر تکان نمی‌خوردم. پاهایم آنقدر سفت می‌شد که تا چند روز نمی‌توانستم راه بروم. از اینجا بود که فهمیدم برای حفظ جریان خون در پاهایم باید راه بروم، به عضلات پا کشش بدهم و آنها را ماساژ بدهم. این کار واقعا سودبخش بود! -جین باتیستا، دونده ماراتن
۳. خوردن غذاهای جدید قبل از دویدن
یک روز صبح قبل از دویدن یک صبحانه جدید را امتحان کردم. فراموش کرده بودم موز، نان شیرینی حلقوی و کره بادام‌زمینی بخرم. به همین خاطر، دست به یک ابتکار جدید زدم. همین شد که ظرف مدت ۴۵ دقیقه حالت تهوع گرفتم و بالا آوردم. -کریستوفر لوپز، دونده ماراتن
۴. بلندپروازی بیش از اندازه
جوگیر شدم و در یک دوی نیمه ماراتن با چند دونده دیگر شرکت کردم، اما به اندازه کافی آماده نبودم. همین شد که پاهایم تاول زد، جوری که تا چند روز نمی‌توانستم راه بروم! -کالی لاوی، دونده تفریحی.
۵. نداشتن روزهای استراحت
تمرین بیش از حد و نداشتن زمان استراحت کافی تا چند ماه به من فشار آورد. خیلی خسته بودم و رکوردهایم ضعیف بودند. پس از آن بود که فهمیدم باید هر از چند گاهی به خودم استراحت بدهم و به جای سخت‌گیری در تمرین کمی ملایم‌‌تر باشم. -دومنیک گراسمن، دونده حرفه‌ای
۶. نادیده گرفتن فرم
قبل از اینکه مصدوم شوم، توجهی به فرم بدنم و تمرینات قدرتی نداشتم. اما حالا به طور فعال به انجام تمرینات قدرتی برای پا و باسن می‌پردازم. –مارین کونز، مدیر باشگاه ران‌استریت و مربی ورزشی
۷. جدی گرفتن افراطی تمرینات
وقتی برای اولین بار شروع به دویدن کردم، سعی داشتم برای خودم بدوم و تمرینات سرعتی را بیشتر روی تردمیل انجام می‌دادم. این کار تا مدتی موثر بود، تا اینکه دچار شکستگی شدم. -ران، دونده
۸. انجام ندادن تمرینات پا
من سندروم ایلیوتیبیال داشتم، چون به تمرینات پا توجه نمی‌کردم. وقتی با ران‌های ضعیف شروع به دویدن کردم، پس از مدتی با کمردرد شدید مواجه شدم. هر قدر هم که فرم خوبی داشته باشید، انجام تمرینات قدرتی ضروری است. -مردیت هرکلرود، دونده ماراتن
۹. جاودانه پنداشتن کفش ورزشی
برای اولین مسابقه ماراتن فقط یک جفت کفش ورزشی خریده بودم، چون فکر می‌کردم فرم این کفش‌ها بسته به طول مدت دویدن تغییر خواهد کرد. تا اینکه در ۲۰ مایل آخر مسابقه، احساس درد شدیدی کردم و پاهایم بیش از حد عرق کرده بود، تا حدی که باید می‌ایستادم. بعدها فهمیدم که کفش‌هایم از مدت‌ها قبل خراب شده بود. دو راه داشتم: اینکه با همان کفش‌ها به دویدن ادامه دهم یا یک جفت کفش جدید بخرم. بالاخره تصمیم گرفتم یک جفت کفش جدید بخرم. از آن پس، همیشه یک جفت کفش اضافی با خودم دارم! -کتی بری، دونده ماراتن
۱۰. امتناع از توقف
پس از اینکه چند هفته با پاهای برهنه دویدم (به خاطر سندروم ایلیوتیبیال)، در مسابقه ماراتن سن‌دیگو نام‌نویسی کردم. در همان دقیقه ۲۰ شروع به لنگیدن کردم، اما دست از دویدن بر نداشتم. فکر می‌کردم دونده‌ها نباید جا بزنند. به خاطر فشاری که برای پایان مسابقه به خودم وارد کردم، تا ۶ ماه نمی‌توانستم بدوم. از آن به بعد فهمیدم که یک مسابقه ارزش ماه‌ها سرخوردگی را ندارد. -آماندا بروکس، دونده ماراتن و مربی ورزشی
منبع: msn 

قسمت دوم را اینجا بخوانید

نکاتی که باید پیش از دویدن بدانید