متخصصین زنان بریتانیا این ماه گردهمایی دارند تا توضیح دهند چرا باید به صورت قانونی خطرات یک زایمان طبیعی را به خانمها گوشزد کرد، همانطور که در رابطه با سزارین این کار صورت می‌پذیرد.
امروزه بانوان به صورت قانونی از خطرات زایمان سزارین، مانند افزایش زمان ترمیم زخم آگاه می‌شوند؛ در حالی که در زایمان طبیعی با وجود اینکه عوارض منحصر به خودش را دارد، اینطور نیست. به عبارت دیگر اگر چه خیلی از متخصصین زنان در رابطه با هر دو گزینه (زایمان طبیعی و سزارین) به بیمارانشان توضیحاتی می‌دهند، اما این کار در بریتانیا قانوناً لازم نیست. کشورهایی مثل استرالیا و آمریکا نیز شرایط و قوانین مشابهی دارند.
این گردهمایی به این علت تشکیل شد که سال گذشته دادگاه عالی بریتانیا مجبور شد به خانمی که فرزندش طی یک زایمان طبیعی به علت محرومیت از اکسیژن دچار ضایعه مغزی تدریجی شده بود، ۹ میلیون دلار جریمه پرداخت کند. پزشک متخصص این خانم می‌دانست که او به علت کوچک بودن لگن و بیماری دیابت، در معرض خطر بروز عوارض بیشتری قرار دارد ولی اما هیچ اطلاعاتی از خطرات پیش‌رو را به این خانم گوشزد نکرد.
اکنون کالج سلطنتی زنان و زایمان بررسی می‌کند که چرا آنها باید به منظور شفاف‌سازی بیشتر خطرات زایمان طبیعی، برنامه‌ها و راهنمایان بالینی را عوض کنند. در حال حاضر در بریتانیا، آمریکا و استرالیا خانمها می توانند بدون داشتن دلیل پزشکی، درخواست یک سزارین برنامه‌ریزی شده داشته باشند. اما باید سندی را امضا کنند که به آنها در رابطه با خطرات سزارین توضیح داده شده است.
تصمیم گیری نهایی آنها خیلی موثر از صحبتهای پزشکشان بوده است. این به این معناست که به اکثر خانمها پیشنهاد زایمان طبیعی می‌شد زیرا حداقل تا کنون سیاست استاندارد سلامت، بر انجام زایمان طبیعی بوده، اگر چه این دلیل خوب بودنش نیست.
اما در مادران، در اولین بارداری، یک سزارین انتخابیِ از پیش برنامه ریزی شده، گزینه‌ی مطمئن‌تری است.
در هر سنی، زایمان واژینال(طبیعی) با خطر پارگی عضلات کف لگن و همچنین عوارض دیگری مثل تروما (ضربه) به بچه یا مجبور شدن به یک سزارین اورژانسی وجود دارد. اما در حدود سنین ۳۰ سالگی و برای اولین بارداری، در کشورهای پیشرفته این خطرات حتی بالاتر نیز هست. یک مطالعه توسط پیتر دیز از دانشکده پزشکی سیدنی در سال ۲۰۱۴ نشان داد که برای هر یک سال بالاتر رفتن سن مادر برای اولین بارداری، خطر پارگی عضلات کف لگن ۶% افزایش می‌یابد و با ریسک کنده شدن عضله از استخوانpubic (عانه) به صورت همزمان همراه است. چیزی که خطر افتادگی یا پرولاپس رحم را در طول زندگی خیلی زیاد افزایش می‌دهد. این خطر از ۱۰% در سن ۲۰ سالگی به ۲۰% در سن ۴۰ سالگی می‌رسد.
وی در ادامه به مجله new scientist می‌گوید: «بانوان حق دارند که بدانند»
Wilson گزارش می دهد که سن، فاکتور مهمی است زیرا عضلات و رباط‌های ما با افزایش سن، قدرت واکنش را از دست می‌دهند. این باعث افزایش پارگی در طول زایمان و افزایش نیاز به یک سزارین اوراژانسی می‌شود که می‌تواند همراه با افزایش خطر بیشتری از ریسک عفونت، خونریزی و انعقاد خون در مقایسه با یک سزارین برنامه‌ریزی شده باشد.
نمی‌خواهیم بگوییم که سزارین برنامه‌ریزی شده بدون خطر است. به طور کلی جراحی می‌تواند منجر به عفونت، از دست دادن خون و حتی منجر به عوارضی در بارداری‌های آینده شود اما نیاز است که این خطرات به صورت قانونی در کنار سایر واقعیت‌ها بررسی شود.
برایان بیت یک متخصص زنان از NHSبریتانیا به مجله (new scientists) می‌گوید: ” زنان باردار بروشورهایی در رابطه با سزارین دریافت می‌کنند اما در رابطه با زایمان طبیعی و خطرات آن، نه”
همه موافق نیستند که روی خطرات زایمان طبیعی به شدت تأکید شود زیرا این نگرانی وجود دارد که زنان زیادی بدون اینکه نیاز داشته باشند، زایمان به روش سزارین را انتخاب کنند. دبوراه چیپینگتون از موسسه گسترش سرویس‌های مادران می‌گوید: گزایمان طبیعی یک درمان نیست بلکه یک مرحله از بارداری است.”
لوئیس سیلورتون از کالج سلطنتی ماماها اضافه کرد ما نیاز به بحث سالم در رابطه با آنچه که باید تأکید شود، داریم اما بنابر آنچه که بیت به New scientist می‌گوید: “خانمها انتخاب دیگری ندارند. شما ممکن است به من بگویید من می‌توانم با عفونت زخمِ ناشی از سزارین کنار بیایم اما با بی‌اختیاری مدفوع بدنبال یک زایمان طبیعی، نه.”
شما باید اجازه داشته باشید انتخاب کنید. اما اگر اطلاعات نداشته باشید نمی توانید.
منبع: بولتن نیوز