اگر یک بیماری وجود ‌داشت که می‌توانست باعث شود شرلوک هولمز، کارآگاه معروف، از کار خود بیکار شود، قطعا آن بیماری پسوریاسیس بود. شواهد و نشانه‌ها کاملا واضح و مشخص است که به سختی می‌توان خارش‌های دیوانه‌کننده، التهاب و لکه‌های آزاردهنده نقره‌ای این بیماری را که معمولا روی آرنج، زانوها، بالاتنه و پوست سر ایجاد می‌شود نادیده گرفت. اما وقتی بحث پیدا کردن علائم و ریشه‌های آن به میان می‌آید، داستان کمی پیچیده می‌شود.
چیزی که به نام پسوریاسیس می‌شناسیم در واقع عاملی است که باعث می‌شود سلول‌های پوستی بیش‌فعال شوند. معمولا حدود یک ماه طول می‌کشد تا یک سلول پوستی عادی به سطح بلوغ برسد، اما در افرادی که دچار پسوریاسیس می‌شوند، این فرآیند تنها ۳ تا ۴ روز طول می‌کشد. این سلول‌های پوستی به سختی رشد کرده و نمی‌توانند با سرعت کافی همانندسازی کنند. در عوض تجمع پیدا می‌کنند و رسوبات برآمده و پوسته‌پوسته‌ای را شکل می‌دهند که توأم با خارش است و زیر پوست را قرمز و ملتهب می‌کنند. پسوریاسیس نوعی بیماری مسری نیست، اما در پس آن، محققان هنوز نمی‌توانند درباره ‌علل این بیماری و میزان قطعیت بروز آن صحبت کنند.
هم‌چنین گفته می‌شود که ممکن است عاملی ژنتیکی هم در کار باشد: در هر سه مورد، ‌یک مورد را می‌توان از طریق سابقه خانوادگی شناسایی کرد، هرچند ممکن است در نسل‌های بعدی این بیماری از بین برود. هم‌چنین پزشکان هم این مسئله را دریافته‌اند که استرس می‌تواند باعث بدتر شدن وضعیت فعلی این بیماری شود. سایر عوامل محرک آن هم می‌تواند آسیب به پوست ناشی از جراحت،‌ خشکی پوست و یا سایش پوست و واکنش به برخی داروها و عفونت‌ها باشد.
در حالی‌که شاید هیچ روش درمانی مشخصی برای آن وجود نداشته باشد، اما شما می‌توانید پسوریاسیس خود را کنترل کرده و اثرات آن را در زندگی‌تان کاهش دهید. احتمالا پزشک‌تان درباره استفاده از شامپوهای روغن تار و درمان از طریق پرتوهای فرابنفش با شما صحبت کرده است، با این حال در اینجا به برخی راهکارهای درمانی دیگر برای پیشگیری از وقوع رسوبات پوستی می‌پردازیم.
به دنبال لاکتیک باشید
تمام متخصصان ما در این قضیه با هم موافقند که مهم‌ترین قدم در کنترل پسوریاسیس این است که رطوبت پوستتان را به خوبی حفظ کنید. یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که در ارتباط با پسوریاسیس وجود دارد افزایش و تجمع پوسته و شوره بوده و مرطوب‌کننده‌ها در پیشگیری از بروز آن تأثیر به‌سزایی دارند. وازلین معمولی یکی از مرطوب‌کننده‌های مؤثر در این زمینه است. اما به نظر می‌رسد که اگر از مرطوب‌کننده‌های حاوی اسید لاکتیک موجود در بازار استفاده کنید، نتیجه بهتری می‌گیرید. پمادهای حاوی اوسرین هم برای افرادی که دچار پسوریاسیس هستند، تأثیری مانند مرطوب‌کننده دارند.
بعد از حمام مرطوب‌سازی کنید
برای این‌که تأثیر مرطوب‌کننده بیشتر شود، سه دقیقه بعد از بیرون آمدن از وان حمام یا زیر دوش، آن را روی پوست‌تان بمالید. توصیه می‌شود که این کار را برای تمام نقاط بدن خود انجام دهید – نه فقط روی جاهایی که انباشت سلول‌ها رخ داده است. علتش آن است که حتی بخش تمیز پوست در افرادی که دچار پسوریاسیس هستند نسبت به افرادی که پسوریاسیس ندارند به مراتب خشک‌تر است. گفته می‌شود که ترک‌های کوچک روی پوست‌های خشک باعث تحریک پسوریاسیس می‌شود.
نور خورشید را جذب کنید
به اکثر بیمارانی که دچار پسوریاسیس هستند نوعی برنامه درمانی ویژه با استفاده از پرتوهای فرابنفش تجویز می‌شود. استفاده از نور خورشید از لامپ‌های مخصوص می‌تواند در این زمینه بسیار تأثیرگذار باشد. روشی به مراتب ساده‌تر و ارزان‌تر این است که بتوان در فضای بیرون از منزل از این نور استفاده کرد. یکی از متخصصان در این زمینه می‌گوید: «ما می‌دانیم که تماس با نور خورشید در درمان پسوریاسیس تأثیر به‌سزایی دارد.» مقدار مناسب و متعادلی از نور خورشید باعث افزایش تولید ویتامین D می‌شود که می‌تواند در کنترل پسوریاسیس تأثیر به‌سزایی داشته باشد.
منبع: prevention 

قسمت دوم را اینجا بخوانید

جملاتی که هرگز نباید به فرد مبتلا به پسوریاسیس بگویید