در ادامه‌ی قسمت اول به برخی راهکارهای درمانی دیگر برای کنترل این بیماری پوستی می‌پردازیم.
به وان حمام چاشنی اضافه کنید
برای افرادی که پسوریاسیس دارند، دوش گرفتن مقوله‌ای پردردسر محسوب می‌شود. علتش آن است که رفتن زیر آب گرم باعث نرم شدن جرم‌ها و رسوبات پوستی می‌شود، اما در عین حال در برخی موارد پوست را خشک کرده و خارش شما را بدتر خواهد کرد. یکی از راه‌های بهره‌مند شدن از امتیازهای دوش گرفتن بدون ایجاد خشکی این است که از روغن سبزیجات استفاده کنید. برای این کار ابتدا در وان دراز بکشید تا بدن‌تان به خوبی آب را جذب کند و بعد روغن را بیافزایید. از دیگر گزینه‌های پیشنهادی این است که دو قاشق روغن زیتون را با یک لیوان بزرگ شیر مخلوط کرده و آن را به وان حمام اضافه کنید. هنگامی که می‌خواهید از وان حمام بیرون بیایید مواظب باشید؛ چرا که روغن می‌تواند سطح کف حمام را بسیار لغزنده کند.
برای تسکین خارش به آشپزخانه بروید
به منظور کاهش میزان خارش ناشی از خشکی پوست و پسوریاسیس، یک‌سوم فنجان جوش شیرین را در یک گالن آب با هم ترکیب کنید. بعد یک حوله را در این محلول بگذارید تا حسابی خیس بخورد، آن را حسابی بچلانید و بعد روی نقاطی که می‌خارد بمالید. همچنین می‌توانید یک فنجان سرکه سیب را به آب معمولی بیافزایید و روی نقاط مربوطه بمالید.
ترک‌ها را با خامه به دست‌آمده از شیر گاو بپوشانید
اگر پوست‌تان به خاطر پسوریاسیس ترک خورده است –که این می‌تواند منجر به بروز خارش و پوسته‌های بیشتر شود- همان‌کاری را انجام دهید که صاحبان مزارع گاوداری انجام می‌دهند. آنها به این نتیجه رسیدند که محصولی به نام Bag Balm که برای از بین بردن ترک‌های پستان گاو استفاده می‌شود، برای از بین بردن ترک‌های دست انسان هم به همان خوبی عمل می‌کند.
مراقب ذهن و جسم‌تان باشید
استرس یکی از عوامل تحریک‌کننده پسوریاسیس است، بنابراین سعی کنید وضعیت ذهنی و روانی خود را مدیریت کنید؛ این کار را می‌توان از طریق ورزش یا تمرینات ریلکسیشن و یا هر آنچه باعث می‌شود سرحال بیایید انجام داد.
در مقابل عفونت و آسیب از خود محافظت کنید
عفونت می‌تواند منجر به شیوع این بیماری یا حاد شدن آن شود، بنابراین پیشگیری از بیماری‌های عفونی بسیار حائز اهمیت است. همچنین ممکن است جراحت یا زخم‌های جدیدی روی پوست آسیب‌دیده‌تان ایجاد شود، پس تا حد امکان سعی کنید پوست‌تان دچار بریدگی و یا ساییدگی نشود.
مراقب غذایی که می‌خورید باشید
بسیاری از متخصصان معتقدند که رژیم غذایی نقش مهمی در پیشگیری از بروز پسوریاسیس یا کاهش علائم ناشی از آن ایفا می‌کند. در ادامه به نکات ضروری در این زمینه اشاره می‌کنیم.
موارد ضروری را بشناسید
یکی از بهترین روش‌های حفظ سلامتی، تعادل مناسب در مصرف اسیدهای چرب حاوی امگا۳ (غذاهایی مانند تخم برزک و روغن ماهی سرشار از آن هستند) و اسیدهای چرب امگا۶ (که در چربی‌های چندگانه اشباع‌نشده مانند روغن ذرت وجود دارد) است. اسیدهای چرب امگا۳ باعث کاهش میزان التهاب پوستی می‌شوند؛ در شرایطی که اکثر اسیدهای حاوی امگا۶ منجر به افزایش التهاب می‌شوند.
بهترین رژیم، رژیمی است که میزان اسیدهای چرب امگا۶ آن تقریبا دو تا چهار برابر بیشتر از امگا۳ آن باشد. البته فراموش نکنید که میزان زیاد امگا۶ باعث افزایش تولید پروستاگلاندین‌های خاص و لوکوترین‌ها در بدن شده که می‌تواند مسبب التهاب پوستی باشد.
بپیشنهاد ما، استفاده از ماهی چرب آب‌های سرد مانند سالمون و ماکرل است. تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که پسوریاسیس دارند و روزانه حدود ۱۵۰ گرم ماهی سالمون مصرف می‌کنند، تقریبا ۱۵ درصد علائم پسوریاسیس مانند خارش و پوسته‌پوسته شدن ظرف ۶ هفته در آنها بهتر می‌شود.
بشقابتان را با محصولات سرشار از آنتی‌اکسیدان پر کنید
طی یک تحقیقق در ایتالیا، محققان بیمارانی را که از پسوریاسیس رنج می‌بردند با گروه تحت کنترلی که سایر بیماری‌های پوستی بودند مقایسه کردند. آن دسته از افرادی که رژیم غذایی‌شان سرشار از هویج، میوه‌های تازه و سبزیجات بود، در مقایسه با افرادی که رژیم غذایی‌شان فاقد غذاهای سرشار از آنتی‌اکسیدان بود، کمتر دچار پسوریاسیس شدند.
پُرخوری نکنید
به نظر می‌رسد که بین پسوریاسیس و چاقی ارتباط نزدیکی وجود دارد. بنابراین بهتر است تعادل وزنی خود را حفظ کنید تا از بروز پسوریاسیس پیشگیری کنید. علاوه بر این، افرادی که چاق هستند اغلب پوست خود را بیشتر می‌مالند و این مسئله می‌تواند باعث تشدید پسوریاسیس شود.
به چیزی فراتر از غذا فکر کنید
داشتن یک رژیم غذایی سالم تمام کاری نیست که می‌توانید انجام دهید؛ مگر آنکه حواستان باشد که چه می‌خورید و بدن‌تان را در معرض چه چیزی قرار می‌دهید. باید سعی کنید در وضعیت مناسب و درستی باشد. عوامل تشدید‌کننده‌ای مانند سیگار کشیدن، سوزش‌های پوستی ناشی از نور خورشید و حتی برخی داروها می‌تواند منجر به تحریک واکنش‌های پوستی شوند.
منبع: prevention
بایدها و نبایدها برای بیماران مبتلا به پسوریازیس