پاتریک هاردیسون، در سال 2001 به‌عنوان یک داوطلب در پایگاه آتشنشانی سناتوبیا می‌سی‌سی‌پی خدمت می‌کرد. او در آن زمان 27 سال داشت. پاتریک 5 سپتامبر 2001 در یکی از ماموریت‌هایی که به محل حادثه اعزام شد، سعی داشت خانمی را که در ساختمان در حال سوختن بود به جای امنی برساند که ناگهان پس از نجات او، سقف خانه آتش گرفت، بر سر او فرو ریخت و صورتش را به طور کامل ذوب کرد. پاتریک برای نجات خود از پنجره به بیرون پرید. همکاران او سعی کردند نجاتش دهند ولی شدت جراحت وارده به قدری زیاد بود که وقتی دوستان پاتریک او را گرفتند، نمی‌توانستند شناسایی‌‌اش کنند. بریکی کول که یکی از همکاران پاتریک در آن روز بود، می‌گوید: «من نمی‌دانستم که او پاتریک است، تا اینکه وقتی او را در آمبولانس می‌گذاشتند، مرا گرفت و گفت: «مراقب کریس و بچه‌ها باش!» و آن روز به بدترین روز زندگی من تبدیل شد.»
آتش، چه بر سر پاتریک آورد؟
هاردیسون در اثر این سانحه، پلک‌ها، گوش‌ها، لب‌ها و موهای خود را از دست داد و گردن و نیم‌تنه او به شدت دچار سوختگی شد. او بیش از 70 بار تحت عمل جراحی قرار گرفت اما باز هم نمی‌توانست نفس بکشد، غذا بخورد و ببیند. علاوه بر این، به دلیل برداشتن بخش زیادی از پوست پای پاتریک برای پیوند، او به قدری درد داشت که حتی نمی‌توانست حرف بزند.
آقای آتشنشان به مدت 14 سال از گوش مصنوعی، عینک آفتابی و کلاه بیس‌بال برای بیرون رفتن از خانه استفاده می‌کرد. فرزندان او که اکنون بزرگ شده‌اند، هرگز صورت سالم پدرشان را به خاطر ندارند. در سال 2012، هاردیسون به پیشنهاد یکی از دوستانش به فکر پیوند صورت افتاد و از آنجا بود که با دکتر ادواردو رودریگز که در دانشگاه ماری‌لند تدریس می‌کرد، آشنا شد. در آن زمان دکتر رودریگز هنوز به مرکز پزشکی NYU نپیوسته بود. او به هاردیسون هشدار داد اگر دنبال پیوند صورت است، احتمال زنده بودن او 50 درصد خواهد بود. دکتر رودریگز گفت که یکی از همکارانش در فرانسه، 10 سال پیش تلاش کرد این عمل را انجام دهد اما بیمار طی عمل جان خود را از دست داد. او خاطرنشان کرد: «عمل پیوند صورت اصلا یک جراحی عادی نیست و پیچیدگی‌های مخصوص به خودش را دارد.»
پاتریک در فهرست پیوند صورت
پاتریک در آگوست 2014، به‌طور رسمی در فهرست پیوند صورت قرار گرفت، اما پیدا کردن صورتی که به او بخورد، کار دشواری بود زیرا علاوه بر اینکه گروه خونی فرد اهداکننده باید با فرد گیرنده سازگار باشد، رنگ پوست و ساختار استخوانی صورت هر 2 نفر نیز باید با یکدیگر مطابقت داشته باشد. از سوی دیگر، تمامی افرادی که قصد اهدای عضو فرد از دست داده‌شان را دارند، با اهدای صورت او موافقت نمی‌کنند. خود هاردیسون معتقد بود حاضر است تا هر زمانی که طول بکشد، منتظر مورد مناسب بماند.
بیش از یک سال طول کشید تا اهداکننده مناسب پیدا شود. مادر جوان 26 ساله‌ای به نام دیوید رودباف، که طی یک سانحه دوچرخه‌سواری دچار مرگ مغزی کامل شده بود، بلافاصله پس از اینکه از او درخواست اهدای صورت فرزندش را کرده بودند، بدون تامل قبول کرده بود. به گفته او، پسرش همیشه دوست داشته یک آتشنشان شود. اکنون علاوه بر صورت، قلب، کبد، استخوان و چشم‌های او را نیز اهدا کرده‌اند.
عمل پیوند صورت هاردیسون، 15 آگوست انجام شد و بیش از 26 ساعت طول کشید. بیشتر از 100 پزشک و پرستار در این عمل جراحی شرکت داشتند. تا قبل از این 9 عمل دیگر پیوند صورت و جمجمه در آمریکا انجام گرفته بود، اما این عمل خیلی سخت‌تر و پیچیده‌تر بود زیرا علاوه بر صورت، شامل جمجمه، گوش‌ها، کانال گوش، ساختار استخوانی و پلک‌ها بود و برای اولین‌بار پلک‌های کسی که نابینا نیست، پیوند می‌شد.
اضافه شدن استانداردهایی جدید به علم پیوند اعضا
دکتر رودریگز معتقد است: «این عمل جراحی استانداردهای جدیدی را به علم پیوند اعضا اضافه کرده و می‌تواند جنبه آموزشی برای دانشجویان پزشکی داشته باشد زیرا علاوه بر پیوند پلک، مکانیسم پلک زدن نیز باید برای هاردیسون اجرا می‌شد.» دکتر رودریگز و تیم پزشکی‌اش، علاوه بر پیوند پلک و لب، دنبال خارج کردن لوله تغذیه از شکم هاردیسون و لوله تنفسی از نای او بودند که طی این سال‌ها به کمک آنها غذا می‌خورد و نفس می‌کشید.
به غیر از نگرانی پزشکان درباره چگونگی انجام عمل به این مهمی، این نگرانی نیز وجود داشت که بدن پاتریک، پیوند را پس بزند و بافت‌های پوستی نتوانند ارتباط درستی با یکدیگر برقرار کنند، اما پس از گذشت 90 روز، پزشکان با تعجب فراوان مشاهده کردند بدن هاردیسون هیچ‌گونه علائمی دال بر پس زدن نشان نداد و عمل با موفقیت جواب داد. اکنون پاتریک همچنان دارو مصرف می‌کند تا این موفقیت در پیوند بافت‌ها ادامه پیدا کند. پزشکان معتقدند با این روند خوبی که بهبود صورت پاتریک طی می‌کند، شاید حتی لازم باشد دوز داروها را کم کنند. داروهای او تا حدودی سیستم ایمنی بدنش را ضعیف می‌کند تا به بافت‌های پیوندی به‌عنوان یک جسم خارجی حمله نکند.
وضعیت امروز پاتریک هاردیسون
اکنون پاتریک هاردیسون، 42 ساله است و پس از 15 سال می‌تواند مانند یک فرد عادی غذا بخورد، بیاشامد، ببیند، بشنود و نفس بکشد. او دیگر نگران این نیست که اگر به خیابان برود بچه‌ها از او فرار می‌کنند. هاردیسون اکنون قادر است فرزندانش را به پارک دیزنی‌لند ببرد و با آنها بازی کند، به استخر برود و شنا کند. پاتریک تا پیش از این فقط از طریق یک روزنه کوچک قادر به دیدن بود ولی امروز می‌تواند مانند دیگران پلک بزند و حتی رانندگی کند.
او می‌گوید: «این عمل جراحی مرا به زندگی عادی بازگرداند و در حال حاضر احساس آزادی می‌کنم. من به همه افرادی که مانند من به عمل پیوند صورت نیاز دارند و به‌خصوص همکاران آتشنشانم توصیه می‌کنم دنبال انجام این عمل باشند.»
منبع: هفته نامه سلامت