باور بر آنست که این داروهای ضد انعقاد، شامل آسپیرین، پلاویکس و وارفارین، از خطر سکته‌ی مغزی که می‌تواند همراه فیبریلاسیون دهلیزی باشد، می‌کاهند. اما به گفته‌ی محققان، این داروها در اکثر بیماران فیبریلاسیون دهلیزی که خطر دچار شدن به سکته‌ی مغزی در آنها کم است، باعق افزایش خطر خون‌ریزی و سکته می‌شود.
پزشکان معمولاً برای ارزیابی اینکه یک فرد به داروی ضد انعقاد نیاز دارد یا نه، از جدول CHADS2 استفاده می‌کنند که بر اساس سن و ریسک‌های موجود امتیاز می‌دهد. به گفته‌ی محققان، معمولاً برای تجویز داروی ضد انعقاد به امتیاز ۲ نیاز است.
اما مؤلف این مطالعه، بنجامین هورن، یکی از استادان مؤسسه‌ی قلب مرکز پزشکی اینترمونتین امریکا در اوهایو، گفت: «کم کم دارند می‌فهمند که امتیازهای CHADS2 خیلی‌ها را بالای حد آستانه قرار می‌دهد. ۲ گرفتن از این امتیازدهی راحت است.»
وی افزود که در برخی بیمارانی که امتیاز CHADS2 آنها پایین است، ریسک خون‌ریزی به ریسک سکته‌ی مغزی می‌چربد.
هورن گفت: «به هرحال این امتیازدهی از سکه انداختن بهتر است، اما امتیازبندی‌های دیگری وجود دارند که قدرت پیش بینی آنها بیشتر است.»
منبع: سلامانه