میزان قند خون توسط هورمون انسولین که از پانکراس ترشح میشود، کنترل میشود. در دیابت نوع1 انسولین تولید نمی‌شود اما در دیابت نوع2 بدن قادر به استفاده از انسولین نیست. دیابت نوع2 شایع‌ترین نوع دیابت در سراسر جهان بوده و غالبا بر اثر اضافه وزن و عدم فعالیت بدنی ایجاد میشود.
تا به امروز اطلاعات زیادی در مورد ژن‌ها، شیوه زندگی و رژیم غذایی که می‌تواند بر خطر بروز دیابت نوع2 اثر گذارد، به دست آمده است. اما آنچه در سطح مولکولی در ارتباط با این بیماری رخ می‌دهد به خوبی شناخته نشده است.
متابولیت‌ها مولکول‌هایی هستند که سلول‌های بدن (مانند باکتری‌های روده) به عنوان محصولات جانبی حاصل از فعالیت خود تولید می‌کنند. اخیرا پژوهشگران متابولیت‌های 200 شرکت‌کننده را که از اختلال تحمل گلوکز رنج برده و به اضافه وزن مبتلا بودند، بررسی کردند.
شرکت کنندگان به 2 گروه تقسیم شدند: 1- گروهی که طی 5 سال به دیابت نوع2 مبتلا شدند، 2- گروهی که طی 15 سال پیگیری به دیابت نوع2 مبتلا نشدند. مقایسه متابولیت‌های دو گروه نشان داد که بین آنها از نظر میزان ایندول پروپیونیک اسید و برخی متابولیت‌های چربی تفاوت وجود دارد. بررسی‌های بیشتر نشان داد که میزان بالای ایندول پروپیونیک اسید در خون به عنوان یک محصول جانبی باکتری‌های روده از بروز دیابت نوع2 پیشگیری می‌کند. همچنین رژیم غذایی غنی از فیبر و غلات سبوس‌دار سبب افزایش ایندول پروپیونیک اسید و درنتیجه افزایش میزان تولید انسولین توسط سلول‌های بتای پانکراس شد.
نکته عملی: دریافت غلات سبوس‌دار و مواد غذایی غنی از فیبر مانند میوه‌ها و سبزیجات از بروز دیابت نوع2 در افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز پیشگیری می‌کند.
منبع: سپیدآنلاین