تعریف آسپیریشن مکونیوم
زمانی که نوزاد مکونیوم (مدفوع اول) را در مجرای تنفسی تحتانی استنشاق می کند این عارضه رخ می دهد که می تواند بسیار هم خطرناک باشد.
علل آسپیریشن مکونیوم
اسپیریشن مکونیوم دفع مکونیوم قبل از تولد علامت زجر جنین است و قبل از هفته 34 داخل رحمی دیده نمی شود بعضی از نوزادان مکونیوم را آسپیره نکرده و فقط پوست آنها آلوده به مکونیوم است Meconium stained و این حادثه در ده درصد زایمان ها دیده می شود در نصف موارد که مکونیوم غلیظ دفع شده مکونیوم در تراشه دیده می شود.
چه چیزی آسپیریشن مکونیوم را ایجاد می کند؟
جنین حرکت روه ای دارد، در حالیکه هنوز در رحم مادر است. مکونیوم نامی برای اولین مدفوعی است که کودک دفع می کند. مکونیوم در مایع پیرامون کودک وارد می شود و ممکن است در ریه ها یا مسیر تنفس قبل یا در زمان تولد بلعیده شود. کودکانی که تحت استرس هستند یا خارج از زمان تعیین شده مورد انتظار خود به دنیا می آیند شیوع بالاتری را برای این اختلال دارند، در حالی که هنوز در رحم هستند. عموما، آسپیریشن مکونیوم در نوزادانی دیده می شود که زود به دنیا نیامده اند.
ساکشن تاثیری دارد؟
بیشتر اوقات این مکونیوم در راه های انتهایی است و ساکشن تأثیر زیادی ندارد.
تنفس این نوزادان مشکل ولی رترکشن (12) که در نوزادان هیالن مامبران دیده می شود وجود ندارد تعداد تنفس بالاست ولی رال ممکن است شنیده شود و یا نشود اگر نوزاد چند دم شدید داشته باشد هوا در قسمت انتهایی محلی که با مکونیوم انسداد نسبی یافته باقی می ماند که بعداً با مکانیسم بال والو عمل می کند.
چه زمانی خطرناک است؟
اگر مقدار مایع آمنیوتیکی که آسپیره شده است زیاد باشد نوزاد در چند دقیقه اول تولد می میرد ولی اغلب سیر بیماری چند ساعت طول می کشد و مرگ اگر قرار است اتفاق افتد در 24 ساعت اول تولد است نوزادانی که بهبودی می یابند ممکن است تاکی پنه را به مدت چند روز یا چند هفته داشته باشند تا به تدریج تصویر رادیولوژی بهبودی یابد یکی از عوارض آسپیریشن مکونیوم پنوموتراکس است که در 20 25 درصد موارد دیده می شود و اگر وضع نوزاد وخیم شود بایستی به این عارضه فکر کرد.
برای ریه چه مشکلاتی به وجود می آید؟
اگر مکونیوم وارد راه هوایی شود، انسداد مسیر هوایی ایجاد می کند. این جریان هوا درون و خارج بخش هایی از ریه را مسدود می کند. این حالت می تواند منجر به سطوح کم اکسیژن یا جمع شدن دی اکسید کربن شود.
اگر قابل توجه باشد، این اختلال در عملکرد ریه ها می تواند منجر به فشار خون بالای پیوسته در مسیر های خونی شود که به ریه ها منجر می شود. زمانی که این اتفاق می افتد، عدم توانایی بیشتر ریه ها برای آوردن اکسیژن به جریان خون و حذف دی اکسید کربن از خونی که از کنار ریه ها عبور می کند، وجود دارد.
مشکل متداول دیگر استنشاق مکونیوم ایجاد سوراخ در ریه ها است. این حالت پنوموتوراکس نام دارد. نشت هوا از ریه به حفره سینه اتفاق می افتد و هوا بین دیواره سینه و ریه به دام می افتد. زمانی که هوا جمع می شود، ریه را فشار می دهد و مجدد عملکرد نرمال آن را مختل می کند.
درمان آسپیریشن مکونیوم چیست؟
پیشگیری درمان اصلی است. اگر مایع لکه دار شده با مکونیوم مشخص شود، ماما آب نمک استریل شده را به رحم برای رقیق کردن مکونیوم وارد خواهد کرد. در زمان زایمان، ماما تلاش می کند که بینی و دهان را قبل از زایمان بقیه کودک تمیز کند.
اگر کودک مشکلات بیشتر یا باقی مانده داشته باشد، اکسیژن اضافی و یا حمایت تنفسی ممکن است لازم باشد. اگر مجرای تنفسی درگیر باشد، استفاده از دارویی به نام سورفاکتانت ممکن است از طریق مجرای تنفسی لازم باشد تا به تجزیه مکونیوم و بهبود عملکرد ریه ها کمک کند.
اگر کودک پنوموتوراکس یا سوراخ در ریه داشته باشد، لوله ی تخلیه ممکن است لازم باشد. این لوله ی تخلیه مجرای سینه ای نامیده می شود و بین دنده ها در کناره نشت هوا قرار داده می شود تا مانع از روی هم افتادن ریه ها شود.
درمان آسپیریشن مکونیوم چه عوارضی دارد؟
متداول ترین اثر جانبی ایجاد سوراخ در ریه از هوای به دام افتاده توسط مکونیوم یا از درجه حمایت ونتیلاتور مورد نیاز برای به دست آوردن سطوح اکسیژن و دی اکسید کربن مورد قبول است. این مشکل همانطور که در بالا بیان شد، درمان می شود.
ریه ها ممکن است از قرار گرفتن در معرض ونیتلاتور آسیب ببینند. آن ها ممکن است واکنش التهابی به تحریک مکونیوم و بودن در شرایط تهویه و تراکم های اکسیژن بالا داشته باشند. اگر این حالت اتفاق بیفتد، ممکن است بیرون آمدن از ونتیلاتور و اکسیژن اضافی را به تاخیر بیندازد. این واکنش التهابی می تواند به ندرت منجر به این شود که کودک مشکلات تغذیه ای را به خاطر کار تنفسی افزایش یافته و نیاز به اکسیژن اضافی در زمان ترخیص داشته باشد.