از سندروم استندهال چه می دانید؟

سندرم استندهال چیست؟

سندرم استاندال –انگلیسی: Stendhal syndrome که با نام‌های سندرم استندهال، سندرم فلورانس و هایپرکولچرِمیا (hyperkulturemia) نیز شناخته می‌شود.

سندروم استندهال یه بیماری سایتوسوماتیکه که در اون فرد بیمار با دیدین یه اثر هنری از هر نوعی مثل نقاشی مجسمه موسیقی یا هرچی دچار واکنش فیزیولوژیک شبیه علایم  صرع میشه!

چرا استندهال نامگذاری شده؟

این بیماری برای اولین بار در نویسنده ی مشهور فرانسوی آرتور استندهال در قرن نوزدهم مشاهده شد که وی زمانی که در سال ۱۹۱۸ به شهر ایتالیا سفر کرد هنگام مشاهده اثار هنری دچار چنین حالاتی شد که انهارا در کتابش توصیف کرده است!! ویسنده شهیر فرانسوی در بازدیدش از کلیسای سانتا کروچه و تماشای فرسکوهای جوتو دی بوندونه از این حالت سخن گفت و به همین دلیل سندرم به افتخار او نامگذاری شده‌است.

 علایم این بیماری عبارتند از :

سرگیجه – ضربان شدید قلب – بیهوشی – گیجی و حتی گاهی توهم!

سندرم استاندال شرایط غیرقابل کنترل فرد در مواجهه با زیبایی است. این وضعیت تمام حواس فرد را درگیر می‌کند و او به طور کامل مغلوب احساساتش می‌شود. علائم این بیماری شامل ضربان قلب بالا، سرگیجه، غش، گیجی و توهم در مواجهه با زیبایی است. این اتفاق زمانی می‌افتد که فرد مقابل ساخته دست بشر یا زیبایی طبیعت قرار می‌گیرد. این دقیقا اتفاقی است که به طور معمول افراد در برابر زیبایی چشمگیر هنر به آن دچار می‌شوند. اما شاید با خودتان بگویید این یک اختلال نیست اما از آنجا که این وضعیت برای بازدیدکنندگان فلورانس زیاد اتفاق می‌افتد و مدام کنار مجسمه داود غش می‌کنند، روانپزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توان آن را در رده اختلال‌های روانی قرار داد. طیف گسترده‌ علائم جسمی و روحی که می‌توان اضطراب، سردرگمی و فراموشی موقت را هم به آن اضافه کرد در صورت تشدید علائم می‌تواند به پارانویا و در موارد معدودی توهم و جنون موقت هم بینجامد.

چه زمانی عود می کند؟

این علایم وقتی بروز میکنه که فرد در معرض آثار هنری قرار میگیره به خصوص وقتی این آثار خیلی قشنگن یا به تعداد زیاد تو یه محل قرار دارن! حتی زیبایی های طبیعی هم ممکنه باعث بروز این علایم بشه!

چه کسانی شرایط ابتلا به سندرم استندهال را دارند؟

به نظر می‌رسد این رنج جسمی و روانی تنها افراد خاصی را درگیر می‌کند. چنانکه در آماری که روانپزشکان بیمارستان سانتاماریا از میزان مبتلایان اعلام کرده‌اند تنها اروپایی‌هایی که از شهر فلورانس دیدن کردند دچار این مشکل شدند و ظاهرا آمریکایی‌ها یا حتی گردشگران شرقی نسبت به این بیماری ایمن هستند. مبتلایان معمولا مردان و زنان بین 26 تا 40 سال هستند که به ندرت خانه‌شان را ترک کرده‌اند و اغلب هم اذعان می‌کنند که در گذشته درمان روانی دریافت کرده‌اند. این افراد نباید نگران باشند چون بعد از 2 تا 3 روز علائم تمام می‌شود. آنها به محض بازگشت به شهر خودشان کم‌کم بهبود می‌یابند.

توصیه هایی جهت جلوگیری از ابتلا به سندرم استندهال

رهبران تور معمولا به گردشگرانی که به ایتالیا می‌روند توصیه می‌کنند که برنامه بازدید از مناظر زیبا را در یک روز انجام ندهند و دوستداران هنر، زمان خود را بین دیدن مکان‌های هنری و دیگر فعالیت‌ها مانند خرید کردن تقسیم کنند. با این کار احتمال بروز علائم استاندال کاهش می‌یابد. این بیماری ظاهرا در افرادی که علائم استرس را در طول سفر نشان می‌دهند بیشتر دیده می‌شود. سندرم‌های مشابه این بیماری شامل سندرم پاریس است. این سندرم‌ها هم گردشگران را مبتلا می‌کند. توصیه دیگر برگزارکنندگان تورهای کشورهای تاریخی این است که پیش از سفر درباره مقصد مورد نظر و آنچه قرار است ببینند، مطالعه کنند. در برخی موارد علائم سندرم به قدری شدید است که منجر به بستری شدن بیمار و استفاده از داروهای ضدافسردگی می‌شود.

چه افراد مشهوری به سندرم استندهال مبتلا شده اند؟

کمدین معروف نورم مک‌دونالد نیز به این سندرم مبتلا شده است او از  آنجا که خود را در زندگی نیز فردی عاطفی می‌داند تصور می‌کند این واکنش عاطفی شدید به هنر هم از آنجا ناشی می‌شود. سندرم استاندال سوژه فیلم ترسناکی با همین نام و محصول سال 1996 است که داریو آرجنتو آن را کارگردانی کرده است.  رابرت ویسکوزی هم در رمان Astoria به این بیماری اشاره کرده است. در سال 2005 یک نورولوژیست برزیلی در مقاله‌ای نوشت که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد فئودور داستایوفسکی هم  از سندرم استاندال رنج می‌برده است. شواهد مبنی بر این است که داستایوفسکی بعد از دیدن موزه بازل و مجسمه مسیح دچار علائم سندرم استاندال شده است. ظاهرا این بیماری نویسندگان را بیشتر درگیر می‌کند چون در مقاله دیگری هم عنوان شد مارسل پروست با بازدید از شهر فلورانس، دچار علائمی شده که حالا نشان‌دهنده سندرم استاندال است.

درمان سندرم استندهال چگونه صورت می گیرد؟

به نظر می‌رسد درمان خاصی نمی‌توان برای این سندرم در نظر گرفت. علائم جسمی با درمان‌های دارویی برطرف می‌شود اما این بیماری به نوعی شوک محسوب می‌شود و به همین دلیل درمان‌های اورژانسی در مورد مبتلایان انجام می‌شود. چیزی که در این وضعیت پیش می‌آید تفاوت میان رؤیا و واقعیت است، یعنی در حالی که در بیماران اثرات روانی کاملا واضح و واقعی است رنجی که آنها می‌کشند چیزی بین واقعیت و خیال است. این سندرم ترکیبی از چند چیز از جمله استرس سفر و حساس بودن فرد است. به همین دلیل در میان افرادی که احساساتی هستند ولی احساسات‌شان را فرو می‌خورند بیشتر دیده می‌شود زیرا به یکباره تمام بار عاطفی که با تماشای این آثار زیبا به دست می‌آورند را تخلیه می‌کنند.

اطلاعات جانبی در مورد سندرم استندهال

جالب اینکه ژاپنی هایی که به فرانسه مسافرت میکنن دچار نوع دیگه ایی از این سندروم به اسم سندروم پاریس میشن!چون تو مجلات کشورشون زیاد از کشور فرانسه تبلیغ میشه!!!!

گفته میشه صادق هدایت در مورد موسیقی دچار این سندروم بوده!

در سال ۱۹۹۶ نیز فیلم سینمایی با همین عنوان اکران شد

سندرم استندهال و تابلوی مونالیزا

تابلوی مونالیزا، اثرات بسیاری بر بیننده دارد. یکی از آثار روانی آن به سندرم استندهال معروف است که بیننده، خود را داخل نقاشی حس کرده و تمایل به خشونت و خودکشی پیدا میکند!