مورگان فریمن، ستاره سیاه‌پوست هالیوود سال ۲۰۱۳ بود که اولین بار اعلام کرد به بیماری سخت فیبرومیالژا مبتلاست. علایم این بیماری در او در مشقت‌بار از پایین تا بالای دست است.
فیبرومیالژی سندرم درد اسکلتی-عضلانی مزمنی است که با درد منتشر، نقاط حساس، خستگی و اختلال خواب مشخص می‌شود و اتیولوژی آن ناشناخته است. درد مزمن وتندرنس عضلانی و نقاط اتصال عضلانی مشخصه آن است. این بیماری نوعی روماتیسم بافت همبند است. وجود مجموعه علایمی غیر از درد باعث شده که اصطلاح نشانگان فیبرومیالژیا نیز در مورد این بیماری به کار رود.
مورگان فریمن، بازیگر ۷۷ ساله‌ای که در سال ۲۰۰۴ به خاطر بازی در فیلم دختر میلیون دلاری جایزه اسکار گرفت و در فیلم‌های درخشانی همچون نابخشوده، رهایی از شاوشنگ و فیلم‌های بتمن بازی کرده در توصیف بیماری خود آن را دردی خوانده که در برابرش هیچ کاری از دستش برنمی‌آید.
بیماران با فیبرومیالژی عموماً به برنامه‌های درمانی چند وجهی متشکل از خدمات پزشکی، توان بخشی و متخصصین سلامت روانی، بهتر پاسخ می‌دهند. درمانهای حال حاضر مبتنی بر علل احتمالی بیماری و مکانیزمهای فیزیولوژیک مطرح شده در مقالات اخیر است. اکثریت بیماران سالها به فیبرومیالژی مبتلا بودند تا نهایتاً بیماری آنها تشخیص داده شود. بیشتر آنها بررسیهای تشخیصی فراوانی را پشت سر گذاشته و با متخصصین متعددی مشورت کرده‌اند. در یک مطالعه، که بیماران علایم و عملکرد خود را قبل و تا سه سال بعد از تشخیص گزارش می‌کردند، مشخص شده است که تشخیص بیماری آثار سودمندی را برای بیماران به همراه داشته است.
طبق تحقیقات انجام شده، افراد میتلا به فیبرومیالژیا در دو مورد ویتامین D و منیزیم کمبود داشته اند. البته این ثابت نمی کند که مصرف این دو، بیماری آنها را بهبود می بخشد. ویتامین D یا همان ویتامین خورشیدی، روی اعصاب و عملکرد ماهیچه ها مؤثر است و بعضی از مطالعات نشان داده که کمبود این ویتامین می تواند باعث تشدید درد های مزمن و فیبرومیالژیا شود. یک آزمایش کوچک کلینیکی در سال ۲۰۱۱ نشان داد که مصرف ویتامین D، بعد از ۸ هفته توانست دردهای ۳۰ زن مبتلا به این بیماری را بهبود بخشد. هرچند که دیگر محققان قادر به ربط دادن این ویتامین به فیبرومیالژیا نشدند.
(منبع: celebhealth)
۱۳ اشتباه بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا – قسمت اول
۱۳ اشتباه بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا – قسمت دوم
مریم
خواهر من هم چند ساله به این بیماری مبتلاست.متاسفانه بیماری خیلی بدیه که درمان هم نداره.امیدوارم راه درمانش کشف بشه چون زندگی عادی را واقعا مختل می کنه.
فاطمه
من به این بیماری مبتلام و بدترین مسئله اینست که هیچ درمان قطعی نداردو تا آخر عمر با فرداست همیشه احساس خستگیوکوفتگی شدید بسیار انرژی انسان را میگیردواوراتا مرز 1انسان بلااستفاده و غیرفعال و منزوی پیش میبرد