• دکتر مسعود رستگاری
• متخصص داخلی
• ۱۳۹۷/۱۰/۲۵
• 1 دقیقه

بیماران دیابتی در مقایسه با جمعیت سالم جامعه بیشتر به اختلالات تیروئیدی مبتلا می شوند، زیرا بیمارانی که به بیماری اتوایمیون یک ارگان خاص مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات اتوایمیون قرار دارند.

نیاز به مشاوره بیشتر دارید؟ برای صحبت با دکتر مسعود رستگاری کلیک کنید.

بپرس مشاوره رایگان

اختلالات تیروئید در میان جنس مونث بیشتر از مذکر دیده می شود به همین علت تعجب آور نیست که 30 درصد از زنان مبتلا به دیابت نوع 1 به بیماری تیروئید مبتلا هستند. میزان ابتلا به التهاب تیروئید بعد از زایمان در میان بیماران دیابتی سه برابر زنان غیردیابتی است.

دیابت و بیماری تیروئید هر دو مرتبط با غدد درون ریز و مشکلات هورمونی می باشند. هنگامی که افراد مبتلا به دیابت به بیماری تیروئید مبتلا می شوند، کنترل قندخون این افراد دچار اختلال می شود.

علایم کم کاری تیروئید در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که کنترل ضعیفی بر بیماری خود دارند، مشاهده می شود.

در برخی از مطالعات مشخص شد که در بدن شخص مبتلا به کم کاری تیروئید، متابولیسم انسولین کندتر است و همین موضوع سبب کاهش نیاز به انسولین در مدت زمان کوتاه می شود، اما پر کاری تیروئید یا هیپرتیروئیدی می تواند عدم تحمل گلوکز را وخیم تر کرده و کنترل دیابت را مشکل تر کند.

پرکاری تیروئید می تواند بر کنترل بیماری دیابت اثر گذاشته و کنترل قند خون را مشکل تر نماید همچنین در این حالت نیاز به انسولین افزایش پیدا می کند. این موضوع به دلیل افزایش گلوکونئوژنز کبدی (افزایش تولید گلوکز در کبد)، افزایش سرعت جذب گلوکز از دستگاه گوارش و احتمالا افزایش مقاومت به انسولین است. در واقع پرکاری تیروئید ممکن است دیابت پنهان را به دیابت آشکار تبدیل کند.

درعمل پیامدهای متعددی برای بیماران مبتلا به دیابت و پرکاری تیروئید ایجاد می شود، اول اینکه در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید، تشخیص عدم تحمل گلوکز باید با احتیاط بیشتری انجام شود و از سوی دیگر ممکن است درمان پرکاری تیروئید سبب بهبود مقدار قندخون شود.

اول اینکه در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید، تشخیص عدم تحمل گلوکز باید با احتیاط بیشتری انجام شود و از سوی دیگر ممکن است درمان پرکاری تیروئید سبب بهبود مقدار قندخون شود.

دوم اینکه در بیمارانی که افزایش قندخون بدون علت مشخص دیده می شود باید احتمال پرکاری تیروئید در نظر گرفته شود.

سوم اینکه، در بیماران مبتلا به دیابت با پرکاری تیروئید پزشک باید در مورد عدم کنترل گلایسمیک صبور باشد و درمان را مطابق با درمان بیماری تیروئید دنبال کند. بهبود وضعیت تیروئید در بیمار می تواند سبب بهبود کنترل گلایسمیک او شود.

درمورد کم کاری تیروئید اگر چه تغییرات وسیعی در متابولیسم کربوهیدرات ها در این وضعیت ایجاد می شود اما تظاهرات بالینی این ناهنجاری به ندرت آشکار می شود. با این حال به دلیل کاهش سرعت متابولیسم و کاهش میزان تخریب انسولین، نیاز به انسولین خارجی (تزریقی) کاهش پیدا می کند.

مهمتر از آن اینکه، کم کاری تیروئید با انواع ناهنجاری ها در متابولیسم چربی های خون از جمله افزایش تری گلیسرید و کلسترول LDL همراه است.

کم کاری تیروئید حتی می تواند دیس لیپیدمی شایع در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که سبب افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی می شود را تشدید نماید. با درمان تیروکسین می توان اختلالات چربی را معکوس نمود.

در زنان جوان مبتلا به دیابت نوع 1، شیوع بالایی از بیماریهای اتوایمیون تیروئید مشاهده می شود.

اختلال موقت تیروئید در دوره ی پس از زایمان شایع است و با انجام آزمایش TSH در هفته ی ششم تا هشتم بعد از زایمان باید مورد بررسی قرار گیرد.

بررسی عملکرد تیروئید در زنان بعد از زایمان بسیار مهم است زیرا تقریباً 30 درصد این زنان از فاز کم کاری تیروئید خارج نشده و نیاز به درمانهای جایگزین تیروکسین دارند. تیروئیدیت راجعه با حاملگی های بعدی نیز در این زنان شایع است.