• سمعک قلهک
• کلینیک شنوایی سنجی
• ۱۳۹۷/۱۱/۲۸
• 1 دقیقه

نوروپاتی شنوایی یا ناهمزمانی اعصاب شنوایی، نوعی اختلال شنوایی است که به نظر می رسد در این اختلال، گوش داخلی (حلزون گوش) صداها را به صورت نرمالی دریافت می کند. در صورتیکه سیگنال هایی که حلزون را ترک می کنند سازمان نیافته بوده و یا عصب شنوایی توانایی پردازش نرمال صدا را ندارد.

نیاز به مشاوره بیشتر دارید؟ برای صحبت با سمعک قلهک کلیک کنید.

بپرس مشاوره رایگان

نوروپاتی شنوایی یا ناهمزمانی اعصاب شنوایی برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ مشخص شد. زمانی که روش های تستی پیشرفته برای اندازه گیری عملکرد سلول ها در حلزون قابل دسترسی شد.

چندین علایم همراه نوروپاتی عبارتند از:

1- کاهش شنوایی که از ملایم تا عمیق متفاوت است.

2- درجه کاهش شنوایی با تست های ABR و یا تست های گفتاری قابل پیش گویی نیست.

3- کم شنوایی ناشی از نوروپاتی روز به روز و حتی ساعت به ساعت نوسان دارد.

4- مشکلات درک گفتار، به ویژه در محیط های با نویز بالا

5- مشکلات درک گفتار از آنچه که از نتیجه تست های دیگر عملکرد شنوایی قابل پیش بینی است، بدتر است.

6- نوروپاتی های دیگری که ممکن است در هماهنگی برای فعالیت هایی مثل نوشتن، دویدن یا صحبت کردن تاثیر بگذارد.

چندین علل برای نوروپاتی شنوایی وجود دارد:

– زمینه ارثی

– ناشی از تروما

– بیماری

متداول ترین علل و عوامل خطر برای نوروپاتی عبارتند از:

– تولد زودرس

– آنوکسی یا فقدان اکسیژن به هنگام تولد

– بیلی روبین بالا، احتمال نیاز به تزریق خون به دلیل زردی شدید در طول دوره نوزادی

– تاثیر داروهای اتوتوکسیک (داروها یا مواد شیمیایی که به گوش داخلی آسیب می رساند).

– بیماری های عفونی مثل اوریون و غیره

– بیماری خودایمنی (Guillain-Barre) و غیره

– اتوزومال غالب غیر سندرومیک، اتوزومال مغلوب وابسته به جنسی یا عوامل ژنتیکی میتوکندریال

– بیماری های نورولوژیکال

تفاوت های بین فردی وسیعی بین کودکان با این اختلال شنوایی وجود دارد. در برخی موارد شنوایی ممکن است در طول زمان بهبود پیدا کند. این مورد اغلب مربوط به زمانی است که اختلال ناشی از نارس بودن و یا بیلی روبین بالا باشد.

چطور نوروپاتی را تشخیص دهیم؟

تشخیص نوروپاتی شنوایی براساس الگوی مشخصی از نتایج شماری از تست های شنوایی متفاوت است.

– ABR

– OAE

– ادیوگرام رفتاری (اگر کودک بیشتر از ۵ یا ۶ ماه داشته باشد).

یک  یافته مشخص در ارتباط با نوروپاتی اینکه، پاسخ OAE اغلب نرمال است. این به این معناست که سلول های مویی در گوش داخلی عملکرد نرمل دارند اما پاسخ ABR غایب یا بسیار غیرنرمال است که این نشانگر پاسخ های ضعیف از عصب شنوایی است.

با توجه به اینکه چه روشی برای تشخیص و غربالگری کودکان استفاده می شود (OAEیاABR)، بعضی کودکان با نوروپاتی شنوایی ممکن است در غربالگری اولیه شنوایی در بیمارستان قبول شوند (عبور کنند) که این باعث تاخیر در شناسایی اختلال شنوایی می شود. در این مورد والدین و پزشکان غیرممکن است که به کاهش شنوایی کودک مشکوک شوند حتی در صورتی که پاسخ نوزاد به صدا روز به روز تغییر کند. زمانی که کودکان بزرگتر می شوند، اطلاعات شنیداری بیشتری در دسترس است. تست های در حال پیشرفت ممکن است درک گفتار را ضعیف تر از حد مورد انتطار نشان دهد و مشکلات شنوایی بیشتری در نویز زمینه وجود داشته باشد.

انواع گسترده تری از درجه و اشکال کاهش شنوایی در کودکان با نوروپاتی قابل رویت است. کودکان با نوروپاتی همچنین ممکن است پاسخ های شنوایی نوسانی که در طول زمان بدتر می شوند، نشان دهند.

درمان نوروپاتی چیست و موارد مدیریتی برای نوروپاتی:

محل ضایعه که سبب نوروپاتی می شود از یک شخص به شخص دیگر متفاوت است. با تست های کلینیکال معمول مورد استفاده، تشخیص مکان خاص مشکل در افراد ساده نیست. بنابراین درمان پزشکی برای نوروپاتی شنوایی در حال حاضر در دسترس نیست.

موارد مدیریتی شامل: استفاده از سمعک، کاشت حلزون و سیستم های FM است.

سمعک برای کودکان با نوروپاتی:

انتخاب ادیولوژیست ها در استفاده از سمعک برای یک کودک با نوروپاتی انتخاب های متفاوتی دارند. بعضی کودکان با نوروپاتی از سمعک بهره می برند، اما برخی کودکان با این اختلال، در بهره بردن از سمعک محدود هستند و یا بهره ای از سمعک نمی برند.

در حال حاضر یک روش کاربردی و قابل اعتماد برای پیشگویی اینکه کودک دچار اختلال نوروپاتی از سمعک بهره خواهد برد یا نه وجود ندارد.

کاشت حلزون برای کودکان با نوروپاتی:

بیشتر کودکان با اختلال نوروپاتی از کاشت حلزون بهره بیشتری نسبت به سمعک می برند. بیشتر کودکان با نوروپاتی به خوبی کودکان با کاهش شنوایی حسی- عصبی خاص از کاشت حلزون بهره می برند. در مواردی که مشکل شنوایی ناشی از عصب شنوایی باشد، نتایج با کاشت ممکن است محدود باشد.

سیستم :FM

سیستم FM ممکن است به درک گفتار در محیط نویزی کمک کند و ممکن است که به همراه سمعک یا کاشت حلزون و یا به تنهایی توصیه شود.

چطور  یک کودک با نوروپاتی شنوایی می آموزد که صحبت کند و گفتار دیگران را درک کند؟

هیچ راهکار منحصر به فردی که برای همه کودکان با نوروپاتی مناسب باشد، وجود ندارد. در واقع بهتر است که این کودکان با یک تیمی از متخصصین که در زمینه این مشکل خاص تجربه دارند، در ارتباط باشند. تیمی که به والدین کمک کنند تا نظاره گر کودکانشان باشند و تکنیک هایی را که  بهترین پاسخ را در کودکانشان به همراه دارد به والدین بیاموزند.

برخی کودکان از تکنیکی که فقط به یادگیری مهارت گوش دادن و صحبت کردن متمرکز است بهره می برند.

بعضی کودکان مشکلات بیشتری در درک شنیدن دارند و از راهکارهای ارتباط بینایی یعنی زبان اشاره یا گفتار اشاره بهره می برند.

پیش بینی عملکرد هر کودک دچار اختلال نوروپاتی دشوار است. انعطاف پذیری بسیار مهم است. با راهنمایی خانواد ها می توانند راهکارهای متفاوتی را امتحان کنند و نتایج را در طول زمان ارزیابی کنند.

معلمان، SLPs، مداخله گران زود هنگام، ادیولوژیست ها و دیگر اعضای تیم می توانند راهکارهای متفاوتی را امتحان و نتایج را در طول زمان ارزیابی کنند.

زمانی که راهکارهای موفق شناسایی شوند، کودک باید پیشرفت ثابتی داشته باشد.

راهکارهای موفقیت می توانند قابل اصلاح باشند تا نتایج را بهبود ببخشند.

ارتباط و درک کودک باید در طول زمان بهبود یابد و ناامیدی ناشی از چالش های ارتباطی باید کاهش پیدا کند، که این باعث افزایش اعتماد به نفس در خانواده شده و موفقیت در ارتباط با فرزندانشان می شود.