• مرکز مشاوره تخصصی دکتر شهرزاد رضائیان
• روانشناس
• ۱۳۹۸/۱۱/۰۲
• 1 دقیقه

خطر ابتلا به ناهنجاری اوتیسم که ناشی از وجود اختلال در رشد مغزی است، یکی از نگرانی خانمهای باردار یا والدینی است که کودکانشان در سنین ابتدایی رشد هستند و سوالی که اکثرا پیش می آید این است که آیا اوتیسم ارثی است و عامل ابتلا به آن ِنتیکی است/ در ادامه مطلب پاسخ به این پرسش را آورده اییم.

نیاز به مشاوره بیشتر دارید؟ برای صحبت با مرکز مشاوره تخصصی دکتر شهرزاد رضائیان کلیک کنید.

بپرس مشاوره رایگان

تحقیقات در مورد اوتیسم و عوامل زمینه ای ابتلا به آن

اوتیسم یک بیماری پیچیده به  لحاظ ژنتیکی و بسیار هتروژن است که باعث می شود تشخیص عوامل ایجاد کننده آن سخت باشد.

اخیرا تحقیقات بسیاری در این باره صورت گرفته است . بررسی بالینی و معاینه بیمار ، تاریخچه پیش از تولد در دوران جنینی و بررسی ژنتیکی می تواند راهگشای تعیین علت اوتیسم در هر بیمار باشد . علت اوتیسم در هر بیمار می تواند منحصر به فرد باشد و علت ژنتیکی اوتیسم در یک بیمار می تواند متفاوت از بیمار دیگر باشد.

میزان توارث پذیری اوتیسم ۹% پیش بینی می شود. این عدد با بررسی بر روی دوقلوهای همسان بدست آمد که ژنتیک کاملا یکسان ولی محیط زندگی تا حدودی متفاوت دارند . مفهوم توارث پذیری ۹% این است که ۹۰ % عوامل مستعد کننده اوتیسم تحت تاثیر ژنتیک فرد هستند و محیط تنها ۱۰% نقش دارد ( مانند شرایط فرهنگی ، سطح اجتماعی و اقتصادی خانواده و بیماری های ویروسی و روانشناختی ).

نتیجه تحقیقات در ارثی بودن بیماری اوتیسم

تحقیقات گسترده ای در زمینه شناسایی علت اصلی اوتیسم صورت گرفته است. برخی تحقیقات بی نظمی هایی را در مناطقی از مغز این افراد یافته اند.

برخی حاکی از وجود مقدار غیرعادی سروتونین و سایر انتقال دهنده های عصبی در مغز است.

این ناهنجاری ها به این موضوع اشاره دارند که اوتیسم می تواند در اثر اختلال در رشد عادی مغز در اوایل دوران رشد جنینی ایجاد شده باشد که ناشی از نقایص ژن هایی است که رشد مغزی را کنترل کرده و ارتباط سلول های مغزی را با دیگر سلول ها تنظیم می کند ولی در این میان همیشه نقش ژنتیک پررنگ تر بوده است.

پیش ازاین تحقیقات نشان داده بودند که در دوقلوهایی که یکی از آنها دچار اوتیسم است احتمال ابتلای قل دیگر حدود۹۰درصد است.

در برخی موارد هم مشاهده شده که والدین و برخی از اقوام فرد مبتلا به اوتیسم دارای اختلالات خفیفی در مهارت های اجتماعی و ارتباطی بوده اند.

در هر صورت عوامل ژنتیکی تنها علت ایجاد اوتیسم نیستند و عوامل محیطی هم سبب ایجاد این اختلال می شوند هرچند برخی محققان بر تعامل نسبی ژن و محیط مظنون هستند. برخی عوامل محیطی مانند مواجهه با پاسخ های ایمنی مادری در رحم یا اختلالات در زمان تولد، با همکاری عوامل ژنتیکی می تواند در بروز اوتیسم یا افزایش شدت بیماری موثر باشد.

پسران بیشتر از دختران مستعد ابتلا به ناهنجاری اوتیسم هستند؟

شاید. دختران مبتلا به اوتیسم دارای جهش های بیشتری هستند و پسران مبتلا گاهی بیماری خود را از مادران بدون بیماری به ارث می برند. به طور کلی می توان گفت دختران در برابر جهش های ایجاد کننده اوتیسم مقاوم تر بوده و جهت بروز بیماری به نقص ژنتیکی بزرگتری نیاز دارند.

در واقع تحقیقات اخیری که صورت گرفته است جهش های ۴ ژن را در افراد مبتلا به اوتیسم نشان داده که می تواند از علل اصلی بروز این بیماری باشد.

همچنین محققان بر این باورند که عوامل محیطی چون آلودگی هوا ، عفونت های ویروسی و سایر موارد نیز ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند سن بالای والدین بخصوص پدر ، خونریزی ، استفاده از داروهای روان درمانی در دوران بارداری نیز می تواند از علل پر خطر باشد.

یافته های محققان در در زمینه بیماری اوتیسم

بسیاری از محققان بر این باورند که اوتیسم مربوط به ژن‌های معیوب است و مطالعه جدید آن را تایید می‌کند.

نتایج برخی از مطالعات نشان می‌دهد که اختلال طیف اوتیسم (ASD)با ژن‌های خاص در ارتباط است، اما این نتیجه هنوز نیاز به بررسی بیشتر دارد. در این تحقیق ادعا می‌شود که 83 درصد موارد اوتیسم، ارثی است.

اوتیسم و طیف مرتبط با این اختلال نسبتا پیچیده است و با مشکلات در برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی همراه است.

محققان تصور می‌کردند که اوتیسم می‌تواند نتیجه کمبود عشق و محبت مادر باشد، اما مطالعاتی که برای درک نقش روابط خانوادگی انجام شد، حاکی از آن بود که ژنتیک نقش پررنگی در بروز اوتیسم دارد.

مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا در سال 2011 منتشر شده، وراثت‌پذیری ژنتیکی را حدود 38 درصد اعلام کرده است. این بررسی در سال 2014 هم حدود 50 درصد را نشان داد. اما مطالعات جدید نشان داده است که 83 درصد از موارد ابتلا به اوتیسم با ژنتیک مرتبط است.

ژن‌ها، نقشی کلیدی در پیشرفت صفات مربوط به اوتیسم دارند، اما باز هم نکته نهایی این موضوع نخواهد بود.

محققان عنوان کردند: هنوز مسیری طولانی در جهت شناسایی و نقش ژن‌ها در عملکرد مغز برای تعاملات اجتماعی وجود دارد و نمی‌توان نقش محیط را به طور کامل رد کرد.

برایان اوورک از دانشگاه بهداشت و علوم اورگان و محقق این بررسی اظهار کرد: این موضوع نوک کوه یخی ژنتیکی است که در انتظار کشف آن هستیم.

ویتامین دی و ابتلا به ناهنجاری اوتیسم

بر اساس مطالعات جدید، مادرانی که مکمل ویتامین دی در دوران بارداری مصرف می کنند، ممکن است به پیشگیری از اختلال اوتیسم در فرزندشان کمک کند. همچنین یافته ها نشان می دهد، زنان باردار با میزان ویتامین دی کم در هفته بیستم، بیشتر احتمال دارد که کودکان اوتیستیک داشته باشند.

زنان بارداری که در طول سه ماهه اول بارداری ویتامین دی مصرف می کنند، فرزندانی به دنیا می آورند که دارای اختلال اوتیسم نیستند. از این رو، مصرف مکمل های غذایی ویتامین دی در دوران بارداری اولیه، راه های جدیدی را برای پیشگیری از اختلالات عصبی ایجاد می کنند.

تبخال در دوران بارداری و اوتیسم

مطالعات نشان داده اند که عفونت تبخال در دوران بارداری، خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهد. اما نگران و عصبی نشوید، زیرا عفونت تبخال مادرزادی تنها هنگامی به اوتیسم منجر می شود که در دوران بارداری رخ داده باشد، لذا عفونت های قبلی و پیش از دوران بارداری خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش نمی دهد. ویروسی که باعث تبخال می شود، هرپس سیمپلکس نام دارد. ویروس هرپس سیمپلکس ۱ (HSV-1)، موجب تبخال لب و ویروس هرپس سیمپلکس ۲ (HSV-2)، موجب تبخال تناسلی می‌شود. اما در حقیقت ابتلا به ویروس هرپس سیمپلکس ۲ خطر ابتلای کودک به اختلال طیف اوتیسم را دو برابر می کند.

به عبارت دیگر، اگر شما آگاهانه یا ناآگاهانه ویروس تبخال را حمل می کنید و سپس باردار شوید، تحت تاثیر خطر داشتن یک کودک مبتلا به اوتیسم قرار نمی گیرد. اما اگر در اوایل بارداری به این عفونت دچار شده اید، کودک شما در معرض ابتلا به اوتیسم قرار می گیرد.

آلوده شدن به ویروس تبخال در دوران بارداری تنها یکی از عوامل بسیار (ژنتیکی و محیطی) است که می تواند باعث اوتیسم شود. حقیقت این است که ما هنوز نمی دانیم که اوتیسم چرا و چگونه اتفاق می افتد.

اگر تبخال دارید، یا نگران هستید که ممکن است تبخال داشته باشید و یا اخیراً بدان مبتلا شده اید، با پزشک خود درباره پیامدهای آن بر روی بارداری و جنین تان صحبت کنید و همیشه در طول بارداری یک رابطه جنسی ایمن داشته باشید.