نشنال جئوگرافی تصاویری از آنا مینکینن دختر فنلاندی که برای آموختن فنون نظامی باستانی مانند تیراندازی باکمان روی اسب به ایران سفر کرده منتشر کرده است.
مینکینن که در حال آموختن هنرهای رزمی است به علی قورچیان (استاد هنر های رزمی باستانی) پیامی ارسال می کند و از او درخواست می کند تا به ایران سفر کند تا با هنر های نظامی باستانی ایران آشنا شود.
قورچیان درخواست مینکینن را می پذیرد و او همراه با یک عکاس مجله محلی راهی ایران می شود، پورتولنو (عکاس) دوازده رو از نحوه آموزش هنرهای باستانی توسط قورچیان عکس برداری می کند.
مینانکن، دانشجوی فنلاندی که هنرجوری هنرهای رزمی نیز هست برای قورچیان پیامی ارسال کرد و از او خواست که چیزهای بیشتری درباره این رشته ورزشی فراگیرد. پس از موافقت قورچیان، پورتولانو از سوی یک مجله فنلاندی به همراه مینانکن به ایران سفر کرد.
پورتولانو برای ۱۲ روز در ایران ماند و از مینانکن و قورچیان درحال آموزش و یادگیری از هنر باستانی عکاسی کرد، ورزشی که جزء میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به شمار می‌رود.
پورتولانو می‌گوید علی قورچیان به شدت به فرهنگ ایرانی علاقمند است از این رو هدفش زنده نگه داشتن این فرهنگ است به همین دلیل آنها دوست دارند به سبک زمان‌های قدیم لباس بپوشند.
تیراندازی از روی اسب از قرن ۹ پیش از میلاد در مرکز آسیا رواج داشته است، از این رو مینانکن و قورچیان برای نمایش قدمت این هنر لباس‌های سنتی آن زمان را به تن می‌کنند. این سبک تیراندازی در اصل برای شکار یا جنگ به کار گرفته می‌شده است اما در کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی، مجارستان و لهستان به شکل ورزشی رقابتی تکامل یافته است. پورتولانو آن را هنری رزمی می‌‌داند، یعنی ورزشی که برای دفاع از خود انجام می‌شود که در آن افراد به یکدیگر یا به یک هدف شلیک می‌کنند.
عکس‌هایی که پورتولانو در ایران گرفته بخشی از پروژه عکاسی وسیع‌تر او به نام «بدون سیگنال» است که به مستند‌سازی زندگی افرادی می‌پردازد که تصمیم گرفته‌اند به جای زندگی در جهان مدرن به دل طبیعت پناه آورند.
پورتولانو می‌گوید تنها راه برای گرفتن این عکس‌های پرسرعت قرارگیری در زمان و مکان مناسب بوده است: باید بدانی که در حین اسب‌سواری کجا قرار بگیری و بدانی که سوارکار چه زمانی قصد تیراندازی دارد، هدف کجاست و کجا باید که در امان باشی.