گوش داخلی سلول‌های شنوایی
(یا سلول‌های مویی) دارد که انرژی مکانیکی ناشی از صداها را به انرژی الکتریکی بدل
می‌کند، انرژی الکتریکی از طریق نرون‌ها و رشته‌های عصبی به مغز می‌رسد. صداهای بسیار
بلند و نزدیک به گوش می‌تواند این سلول‌ها را ویران و نابود کند و اینگونه یک ناشنوایی
حاد و ناگهانی را موجب شود. در معرض صداهای بلند به مدت طولانی و مزمن قرار گرفتن هم
می‌تواند باعث رقم خوردن یک ناشنوایی تدریجی شود. هرقدر شدت صداها زیادتر باشد آسیب
سریع‌تر رخ می‌دهد.
اما چقدر بلند یعنی خطرناک؟
دکتر استیون راوش، پروفسور متخصص اتولارنگوسکوپی (گوش و حلق و بینی) در دانشگاه هاروارد
در این مورد مثالی می‌زند: «گاهی اوقات شما گوشیهای تلفن همراه‌تان یا گوشیهای ipod را در گوش‌تان می‌گذارید تا صداهای محیط را نشنوید، اگر صدای موسیقی آنقدر
زیاد باشد که هیچ صدای دیگری نشنوید یعنی صدا بسیار زیاد است و کاملا به گوش‌هایتان
آسیب می‌رساند. در ضمن حضور در کنسرت‌های موسیقی و ایستادن کنار بلندگوهای پخش موسیقی
هم می‌تواند به گوش‌های شما آسیب برساند. یادتان باشد که بسیاری از خواننده‌ها و نوازنده‌های
دهه 60 و 70 حالا تقریبا ناشنوا هستند.