آنچه والدین به کمک درمانگر (روانشناس، روانپزشک) برای درمان کودک بالای
5 سالی که کنترل ادرار ندارد باید انجام دهند، این است که شرح حال کاملی از شرایط قبلی
و حال کودک و نوع و شکل روابطش با تک‌تک اعضای خانواده و کشف مورد اضطراب‌زا در گذشته
کودک پیدا کنند.
باید در کودک و روابط بین فردی‌اش
با دیگران ایجاد باور و امنیت کنید و تمرین‌های رفتاری انجام دهید. این کار توسط درمانگر
به مراقب کودک آموزش داده می‌شود مثل تمرین روزانه کودک با هدایت والد برای ادرار کردن
و قطع ادرار و باز ادرار کردن و قطع آن.
2 ساعت قبل از خواب، مایعات به کودک
ندهید و در صورت ادرار شبانه نباید او را تحقیر و سرزنش کرد. اگر کودک تخلیه کامل مثانه‌اش
را در توالت انجام داد او را تشویق کنید و
به ازای نگهداری بیش از انتظار معمول به او پاداش دهید.
خودتان هم اضطراب درونی خود را کاهش
دهید و آن را به کودک انتقال ندهید تا به این ترتیب ترس او کاهش پیدا کند. به این ترتیب
باعث تقلیل اضطراب پنهان کودک نسبت به عملی که فکر می‌کند کنترلی بر آن ندارد، می‌شوید.
در بعضی از بیماران دارای اختلال
در کنترل ادرار (بالای 5 سال) استفاده از روش به شیوه استفاده از زنگ و تشکچه برقی
و نیز استفاده از دارو برای کاهش هیجان نیز کاربرد دارد.