اکثر افراد در بریتانیا در زمان بچگی دچار آبله مرغان شدهاند، بنابراین در بزرگسالی بدنشان نسبت به آن ایمن است. با این حال، از هر هزار زن باردار، سه نفر دچار آبله مرغان می‌شوند. اگر باردار هستید و در گذشته به آبله مرغان مبتلا نشده اید، و با کسی در تماس هستید که دچار آبله مرغان شده یا شینگل دارد، حتما به پزشک مراجعه کنید.
آبله مرغان و شینگل چیست؟
در واقع عفونتهایی هستند که به خاطر ویروسی به نام واریسلا-زوس‌تر ایجاد می‌شوند. وقتی دچار آبله مرغان می‌شوید، سیستم ایمنی شما پروتئینهایی به نام پادتن تولید می‌کند. آنها با ویروس مبارزه کرده و در نتیجه مدت زمان ایمنی بدن را افزایش داده و به خاطر همان بسیاری از افراد برای باقی عمر خود، از ویروس آبله مرغان در امان هستند. ممکن است برخی از افراد هم برای نخستین بار، پادتن به اندازه و به خوبی در بدنشان رشد نیابد و همین باعث شود که دوباره به آن مبتلا شوند. بعد از ابتلا به آبله مرغان، ویروس در بدن باقی مانده البته آسیب به شخص وارد نمی‌کند.
تماس با آبله مرغان یا شینگل به چه معناست؟
آبله مرغان
ویروس فرد بیمار، بسیار واگیردار است. این ویروس در هوا از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. برای مثال اگر در یک اتاق مشترک بیش از ۱۵ دقیقه همراه با فردی باشید که آبله مرغان دارد و یا هر نوع تماس صورت با صورت (مثل گفتگو) با فردی داشته باشید که مبتلا به آبله مرغان است، احتمال سرایت آن به شما بسیار زیاد خواهد بود.
شینگل‌ها
علت بروز شینگل‌ها هم همان ویروس آبله مرغان است. بر خلاف آبله مرغان، فردی که به شینگل مبتلاست، با سرفه این ویروس‌ها از او خارج نمی‌شود. این ویروس تنها از راه کهیر منتشر می‌شود. اکثر افرادی که به شینگل مبتلا می‌شوند، بر روی سینه یا شکم خود کهیر دارند که معمولا لباس روی آن را می‌پوشاند. بنابراین اگر کهیرهای کسی که شینگل دارد با چیزی پوشانده شده باشد، احتمال سرایت آبلهمرغان از او به شما وجود ندارد.
(منبع: (mayoclinic
ویروس آبله مرغان درچه فصلی شایع است؟