بیماری آب سیاه یکی از نخستین دلایل کم بینایی و نابینایی در ایالات متحده است و در هر حال حاضر حدود ۲.۷ میلیون نفر به آن مبتلا هستند. با اینکه می‌توان از بروز مشکلات کم بینایی مرتبط با آب سیاه پیشگیری کرد٬ اما این میان یک سد عمده وجود دارد: نزدیک به نیمی از افرادی که این بیماری را دارند از ابتلا به آن مطلع نیستند.
بیماری آب سیاه مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که منجر به آسیب به عصب بینایی چشم می‌شود- در واقع دسته‌ای که بیش از یک میلیون تار عصبی در خود دارد. این عصب بینایی باعث ارتباط شبکیه چشم با مغز می‌شود؛ هر نوع آسیبی به عصب بینایی می‌تواند به کاهش بینایی و نابینایی بیانجامد. با این حال٬ تشخیص به موقع آن باعث می‌شود که بتوان گزینه‌های درمانی زیادی برایش در نظر گرفت که قادر به تغییر وضعیت کم بینایی مرتبط با آب سیاه است.
خطرات و علائم هشداردهنده‌ی این بیماری
آب سیاه در بین بزرگسالان بالای ۶۰ سال و نیز افرادی که این بیماری در آنها سابقه‌ی خانوادگی داشته و افراد سیاهپوست بسیار شایع است. تحقیقات نشان می‌دهد که خطر پیشرفت این بیماری در آمریکایی‌های سیاهپوست نسبت به سفیدپوست شش تا هشت برابر بیشتر است. سایر عوامل خطرزای آب سیاه شامل دیابت٬ نزدیک بینی شدید٬ آسیب‌های قبلی به چشم٬ استفاده از استروئید و داشتن سابقه‌ی کم خونی است.
در شرایطی که موارد گزارش شده از آب سیاه در نخستین مراحل علائمی از خود نشان نمی‌دهد٬ اما برخی علائم هشدار دهنده‌ی آن را باید مد نظر قرار داد. این علائم عبارتند از:
-متورم و قرمز شدن پلک چشم
-خیس بودن چشم‌ها
-خشکی چشم‌ها همراه با سوزش و خارش
-دوبینی
-درد متناوب در چشم‌ها یا اطراف آن
-نیم بسته نگه داشتن چشم‌ها یا ریز کردن آنها به خاطر حساسیت غیرعادی به نورها
-نقاط تیره در دید مرکزی
(منبع: medicaldaily)
آب سیاه چشم را جدی بگیرید
مهرناز زاوه
با اینکه می‌توان از بروز مشکلات کم بینایی مرتبط با آب سیاه پیشگیری کرد٬ اما این میان یک سد عمده وجود دارد: نزدیک به نیمی از افرادی که این بیماری را دارند از ابتلا به آن مطلع نیستند.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟