در ادامه‌ی قسمت اول به ویروس‌های معروفی که گفته می‌شود مسبب سرطان هستند اشاره می‌کنیم.
هپاتیت B و سرطان
عفونت ناشی از ویروس هپاتیت B (HBV) باعث افزایش خطر سرطان کبد می‌شود. این عفونت‌های ویروسی شدیدا مسری بود و از راه انتقال خون، مایع منی و سایر مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتشر می‌شوند. روش‌های شایع تماس با آن عبارت است از رابطه ‌جنسی بدون رعایت موارد احتیاط، انتقال از مادر به جنین در دوران بارداری، و استفاده از سوزن مشترک برای تزریق (خصوصا هنگام تزریق مواد مخدر، که البته ممکن است هنگام تاتو کردن هم انتقال پیدا کند)
بیشتر افراد از عفونت شدید هپاتیت B بهبود پیدا می‌کنند (تقریبا ۷۰ درصد از آنها علائم هپاتیت را دارند و ۳۰ درصد بقیه نشانه‌ای از بیماری در خود نشان نمی‌دهند)، اما در برخی از افراد یک عفونت مزمن با بروز هپاتیت B در آنها شدیدتر می‌شود، و به طور عمده افرادی هستند که در دوران خردسالی دچار این بیماری شده و نیز افرادی که هیچ علائمی از این بیماری ندارند. سرطان کبد بیشتر در بین افرادی که دچار هپاتیت B مزمن هستند رخ می‌دهد.
هپاتیت C و سرطان
عفونت هپاتیت C هم باعث افزایش خطر پیشرفت سرطان کبد می‌شود. تا دهه ۱۹۸۰ میلادی، عفونت هپاتیت C (HCV) را اغلب به نام هپاتیت غیرA – غیرB می‌نامیدند. عفونت اولیه می‌تواند همراه با علائمی باشد، اما تعداد قابل‌توجهی از افراد هیچ نوع علائمی از آن ندارند. برخلاف هپاتیت B ، که طی آن بیماری اغلب مزمن نمی‌شود، حدود ۸۰ درصد از افرادی که هپاتیت C دارند دچار عفونت مزمن می‌شوند.
در شرایطی که سیستم ایمنی در ادامه فعالیت خود و طی زمان به ویروس حمله می‌کند، فیبروز رشد و پیشرفت کرده و به مرور به سیروز کبدی تبدیل می‌شود. این التهاب مزمن می‌تواند به سرطان کبد هم بیانجامد. این ویروس از طریق خونِ آلوده مانند انتقال خون و تزریق مواد مخدر منتشر می‌شود، اما در بسیاری از افراد عوامل خطرزای شاخصی برای این بیماری دیده نمی‌شود. توصیه می‌شود افرادی که بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ متولد شده‌اند و نیز سایر افرادی که فکر می‌کنند در معرض این خطر هستند، برای این بیماری آزمایش دهند.
ویروس اپشتین بار (EBV) و سرطان
این ویروس اغلب مسبب تک‌هسته‌فزونی می‌شود اما با پیشرفت انواع مختلفی از لیمفوما هم مرتبط است. برخی از آنها عبارتند از:
-لیمفومای پساپیوندی– بین ۱ تا ۲۰ درصد از افراد بعد از پیوند یک عضو دچار لیمفوما شده‌اند و اکثر این موارد به عفونت ویروس اپشتین بار مرتبط بوده است.
-ویروس HIV با لیموفا ارتباط نزدیکی دارد.
-لیمفومای بورکیت- تقریبا نیمی از سرطان‌های کودکان در آفریقا به خاطر لیمفمومای بورکیت بوده و ۹۸ درصد از آنها با ویروس اپشتین بار مرتبط است. ارتباط بین اپشتین بار و لیمفومای بورکیت در بچه‌ها به اندازه‌ای که در ایالات متحده وجود دارد قوی و شدید نیست و گفته می‌شود که مالاریا می‌تواند باعث تضعیف سیستم ایمنی در بچه‌های آفریقایی شده که این مسئله باعث می‌شود این ویروس به سلول‌ها منتقل و سبب سرطان شود.
-لیمفومای هوچکین- گفته می‌شود که ویروس اپشتین بار در ۴۰ تا ۵۰ درصد از موارد مربوط به بیماری هوچکین در ایالات متحده نقش عمده‌ای ایفا می‌کند.
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و سرطان
HIV و سرطان تنها از چند راه با هم مرتبط هستند. از آنجایی که مشخص شده داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی می‌توانند باعث تضعیف این سیستم شده و منجر به بروز سرطان شوند، تضعیف سیستم ایمنی که توسط ویروس HIV رخ می‌دهد باعث می‌شود افرادی که این بیماری را دارند بیشتر در معرض سرطان قرار بگیرند. لیمفومای غیرهوچکین، لیمفمومای هوچکین،  لیمفومای اولیه سیستم اعصاب مرکزی، سرطان خون و غده مغز استخوان همه و همه با این عفونت مرتبط هستند. همان‌طور که قبلا هم ذکر شد، این ویروس زمانی ظاهر می‌شود که HIV سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند و باعث می‌شود ویروس اپشتین بار مسبب تغییراتی شده و باعث شود لنفوسیت‌ها به لیمفوما تبدیل شوند. علاوه بر لیمفوما، HIV باعث افزایش خطر سرطان گوشتی کاپوسی، سرطان دهانه رحم، سرطان ریه، سرطان مقعد و سرطان کبد هم می‌‌شود.
منبع: dailymail 

روزه درمانی برای سرطان!