آنچه که طرحواره درمانی را از سایر رویکردهای روان درمانی متمایز می کند این است که در کنار تحلیل و بررسی شرایط تولد، رابطه عاطفی پدر و مادر با هم و با کودک، تعامل با دیگر افراد خانواده و اتفاقات مهم و غیر مهمی که در کودکی و نوجوانی رخ می دهد، یک نگاه جامع و کامل به گستره زندگی دارد؛ به نحوی که اهمیت ویژه ای به نحوه فکر و تفکر افراد، تجربیات هیجانی و احساسی آنها، مهندسی و مدیریت رفتار از زمان کودکی تا روز مراجعه به طرحواره درمانگر قائل است؛ و شاید این موضوع باعث شده تا طرحواره درمانی ارتباط عمیقی با آموزش مهارت های زندگی داشته باشد؛ مهارت هایی که فقدان آنها در خانواده تاثیر بسیار زیادی در کاهش صمیمیت هیجانی کودکان خواهد داشت؛ غفلتی که منجر به شکل گیری طرحواره محرومیت هیجانی می شود. احتمالاً برخی از پدرها و مادرها به دلیل عدم آگاهی و برخی دیگر به دلیل فعال بودن طرحواره های خودشان نمی دانند و یا نمی خواهند بدانند که به راحتی آب بر آسیاب طرحواره های فرزندانشان می‌ریزند.
طرحواره محرومیت هیجانی...
اگر بخوام طرحواره محرومیت هیجانی را ترجمه کنم می توانم به این شکل بیان کنم: باور نادیده گرفته شدن، اینکه دیگران منو دوست ندارن، هیشکی درکم نمی کنه، منو نمی فهمن، بهم توجه نمی کنن، مهم نیستم و حامی ندارم؛ با اندکی درنگ متوجه می شین که چند تا واژه از این عبارات به همدلی، محبت و حمایت اشاره دارند. حتماً می دونید به چه معنیه؟ برای اطمینان اجازه بدید منم توضیح بدم: همدلی به معنی درک کردن (درک شدن) و فهمیده شدن است.
حمایت به معنی پشتیبان یا تکیه گاه داشتن است و محبت به معنی توجه کردن همراه با آغوش، بوسه یا نوازش است؛ لطفاً یه مقدار در خودتون، اطرافیانتون، خانوادتون یا فرزندانتون عمیق بشید؛ آیا میزان، شدت و پختگی خانواده‌ها در انجام این رفتارها یا بهتر بگم این مهارت ها کافی است؟ چقدر از عزیزانتون توجه بی قید و شرط دریافت می کنین؟ چقدر پیش آمده بدون سرزنش شدن شنیده بشین؟ چند بار سرکوفت شنیدین و وقتی اعتراض کردین گفتن دلم برات می سوزه؟ تا حالا مقایسه شدین؟ شده بین بچه هاتون فرق بذارین؟ چند بار تا حالا پیش اومده وقتی دارین صحبت می کنین حس بی تفاوتی از مخاطبتون بگیرین؟
به راحتی می تونین عزیزانتون رو بغل کنین؟ ببوسین و نوازش شون کنین؟ می تونین احساسات مثبتتون رو به کلام بیارین؟ اصلاً چقدر با اسم احساساتتون آشنا هستین؟ کمک خواستن براتون آسونه؟ چه واکنشی به نه شنیدن نشون می دین؟ کلامو کوتاه کنم چقدر خودتونو دوست دارین؟
توصیه ای ساده اما تعیین کننده ما طرحواره درمانگرها انتظار نداریم که والدین سنتی تر بعد از سال ها به روان درمانگر مراجعه کنند اما حداقل این انتظار هست که برای التیام زخم های خواسته و ناخواسته فرزندانشان با چند مهارت پایه ای آشنا بشن!
مهارت هایی مانند مدیریت خشم، جراتمندی و قاطعیت، مدیریت استرس، مهارت های ارتباطی، خودآگاهی و همدلی؛ بماند که پدر و مادر های جوان با شناخت طرحواره های خود و فراگیری مهارت های زندگی به راحتی می توانند از بروز آسیب‌های روانشناختی کودکان و کودک درون خود در آینده، پیشگیری کنند.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟