قند‌های آزاد مانند گلوکز، فروکتوز و ساکارز که به مواد غذایی و نوشیدنی‌ها اضافه می‌شوند، جزء عوامل اصلی پوسیدگی دندان محسوب می‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پوسیدگی دندان زمانی ایجاد می‌شود که باکتری‌های موجود در دهان، قند‌ها را متابولیزه کرده و اسید تولید می‌کنند که سبب انحلال مینا و عاج دندان می‌شود.
بررسی‌ها بیانگر این است که تقریباً نیمی از جمعیت جهان به پوسیدگی دندان مبتلا هستند و این در حالی است که محدود کردن مصرف قند‌های آزاد به کمتر از ۱۰ درصد کل انرژی دریافتی، میزان پوسیدگی دندان را به حداقل می‌رساند.
تحقیقات بیانگر این است که پوسیدگی دندان، شایعترین بیماری غیرواگیر دنیا است. پوسیدگی دندان‌ها می‌تواند بر سلامت عمومی اثر بگذارد. پوسیدگی دندان هرچند سلامت عمومی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما تا حد قابل توجهی با بهره‌گرفتن از مداخلات ساده و مقرون‌به صرفه در سطح جمعیت و فردی قابل پیشگیری است.
درمان همواره پرهزینه است و میزان دسترسی به درمان در کشور‌های کم‌درآمد و با درآمد متوسط ممکن است مطلوب نباشد؛ به نحوی که دندان‌های آسیب‌دیده از پوسیدگی باعث درد یا ناراحتی می‌شوند و تحت تاثیر همین موضوع هم دندان‌های پوسیده به دلیل ناتوانی مالی جهت ترمیم، کشیده می‌شوند.
اگرچه تمام افراد در معرض پوسیدگی دندان قرار دارند، اما میزان پوسیدگی دندان در میان کودکان و نوجوانان بیشتر است. بررسی‌ها بیانگر این است تقریبا نیمی از جمعیت جهان به پوسیدگی دندان مبتلا هستند، اما سطوح بالایی از پوسیدگی دندان در کشور‌های با درآمد متوسط رخ می‌دهد که میزان مصرف قند بالایی دارند.
بنا بر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، قند‌های آزاد مانند گلوکز، فروکتوز و ساکارز اضافه شده به مواد غذایی و نوشیدنی‌ها جزو عوامل اصلی پوسیدگی دندان محسوب می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که پوسیدگی دندان زمانی ایجاد می‌شود که باکتری‌های موجود در دهان، قند‌ها را متابولیزه کرده و اسید تولید می‌کنند و سبب انحلال مینا و عاج دندان می‌شود.
شیرینی‌ها، کیک‌ها، بیسکوویت‌ها، غلات شیرین، دسر‌های شیرین، ساکارز، عسل، نوشیدنی‌های شیرین شده نیز جزو منابع اصلی قند‌های آزاد محسوب می‌شوند.
محدودکردن مصرف قند‌های آزاد به کمتر از ۱۰ درصد کل انرژی دریافتی و در ایده‌آل‌ترین حالت ممکن یعنی به کمتر از ۵ درصد، میزان پوسیدگی دندان را به حداقل می‌رساند.